Trijntje Oosterhuis over moeilijke tijd: ‘Ik raakte mijn zin in het zingen kwijt’

20 mei 2019

Haar album ‘Dit is voor mij’, dat deze week verschijnt, is misschien wel het meest persoonlijke dat Trijntje Oosterhuis tot nu toe maakte. Met liedjes over en voor haar kinderen, maar ook over een moeilijke periode.

Haar album ‘Dit is voor mij’, dat deze week verschijnt, is misschien wel het meest persoonlijke dat Trijntje Oosterhuis tot nu toe maakte. Met liedjes over en voor haar kinderen, maar ook over een moeilijke periode: ‘Ik stond op het podium als een rillend duifje’.

Dat we juist met Trijntje Oosterhuis (46) foto’s maken in het restaurant in Koninklijk Theater Carré, is toepasselijk. De zangeres heeft een speciale band met het beroemde theater. Zo stond ze er vorig jaar nog om de 85e verjaardag van haar vader Huub te vieren. “Bijna alle grote belangrijke dingen in mijn carrière heb ik hier gedaan. De zaal is natuurlijk prachtig. Net als Paradiso is het zo’n bijzondere plek waar ik vroeger als jonge artiest naar anderen keek en dacht: als ik hier toch ooit zelf mag staan!”

Onlangs stond je nog op een andere bijzondere plek: de Ziggo Dome, om je 25-jarig jubileum als artiest te vieren. Kun je na zo’n lange tijd nog hoogtepunten noemen?

“Dat waren er veel! Eigenlijk zijn er twee soorten: de hoogtepunten die ik deel met een groot publiek, zoals de opening van de Arena, duetten met Marco Borsato en de hits van Total Touch. Maar zelf kijk ik ook terug naar lang geleden, toen ik begon met optreden in kroegjes en jamsessies deed. Dat waren voor mij ook hoogtepunten. Die momenten hebben we in Ziggo Dome herbeleefd met oude filmpjes, heel speciaal. Ik voel me gezegend met alles wat ik heb gedaan, al hoop ik ook dat het beste nog moet komen.”

Het gaat goed met je, je lijkt echt te stralen de laatste tijd. Hoe komt dat?

“Ik denk dat je als mens in balans moet zijn. Muziek was daarbij voor mij altijd belangrijk: toen ik opkwam, ging ik daar helemaal voor. Toen kreeg ik een gezin en kinderen en werd dat het belangrijkst. In die tijd ben ik ook dicht bij mijn muziek gebleven, maar op een andere manier; ik probeerde alles te combineren. Vervolgens kwam er een scheiding en merkte ik: dat is niet gelukt. De twee delen van mijn leven pasten niet bij elkaar. Nu heb ik alweer jarenlang een nieuwe relatie met Alvin en daarin valt het allemaal op z’n plek. Met alle respect en liefde naar het leven dat ik hiervoor had, merk ik dat dit wat ik nu met Alvin deel meer samenvalt met de creatieve vrouw die ik óók ben. En dat ik daardoor in mijn kracht kan staan. Waarschijnlijk is dat wat je ziet.”

Alvin kende je al heel lang, toch?

“Hij was de eerste gitarist van Total Touch, maar was de band al uit tegen de tijd dat we doorbraken. In de jaren erna hadden we geen contact, we waren geen vrienden of zo. Ik zag hem alleen op verjaardagen van Berget, zijn tweelingzus. Dan zeiden we hallo, maar dat was het. We kenden elkaar niet echt. Toen Berget ging trouwen, zag ik hem op haar feest. Toen dacht ik wel: leuke man, maar besteedde er verder geen aandacht aan. Daarna zijn we met z’n allen een weekend naar de Ardennen gegaan: Berget, Edsilia, Tjeerd, nog wat vrienden en alle kinderen. Die keer viel hij me op en hadden we een klik. Daarna hebben we contact gehouden: beetje appen, naar een concert… Opeens dacht ik: wauw, maar jij bent gewoon hartstikke leuk! Ik was er nog steeds niet zo mee bezig: mijn ex en ik waren net uit elkaar, ik was vooral op mijn kinderen gericht. Maar we merkten al snel dat we elkaar écht leuk vonden.”

Hoe reageerde Berget…?

“Toen ik weer single was, riep Berget: ‘We gaan weer lekker stappen!” Als getrouwde vrouw was ik buiten de stad op een boerderij gaan wonen, nu dacht ze: feest! Toen ik haar vertelde dat ik ging eten met haar broer reageerde ze meteen positief; zij weet als geen ander dat ik niet iemand ben die uitgebreid gaat lopen daten, alleen al omdat ik veel te bang ben niet te weten of een man me alleen leuk vindt om wie ik ben. Tegelijk wist ze van haar broer: hij gaat niet voor een one-night-stand met miss Oosterhuis, nota bene mijn beste vriendin, dan kiest hij wel andere vrouwen uit. Berget en ook Edsilia waren allebei hysterisch enthousiast, haha. Die zagen ons al één grote happy family worden. Maar Alvin en ik moesten de tijd nemen om het met z’n tweeën uit te zoeken en dat hebben we gedaan. Nu vormen we inderdaad die familie, met mijn twee zoons Marijn en Jonas en zijn zoon Eljah. Samen kregen we 3,5 jaar geleden nog onze dochter Maël.”

Lees ook: Marianne werd op haar 43ste moeder

Ging het met de kinderen ook meteen goed?

“Daar zijn we voorzichtig mee geweest. Mijn zoons hebben hem een paar keer ontmoet, vonden hem en zijn zoon meteen leuk. Toen we weer zouden verhuizen naar Amsterdam zeiden de kinderen zelf: ‘Maar mam, het is toch veel leuker en gezelliger als Alvin en Eljah er ook bij komen?’ We waren iets van driekwart jaar samen, ik vond het een grote stap. Maar de kinderen riepen: ‘We hebben toch allemaal onze eigen kamer’. Dat ging dus redelijk snel, maar we hebben de kinderen ruimte en tijd gegeven. Zijn ook niet elkaars zoons gaan opvoeden: hij is niet hun vader, ik ben niet de moeder van Eljah, ze hebben hun eigen ouders. Op een gegeven moment vloeide het vanzelf samen. Iedereen in ons gezin is er goed uitgekomen en gelukkiger van geworden.”

Heb je goed contact met je ex?

“Ja, zeker. We lopen de deur niet bij elkaar plat, maar zijn heel zorgvuldig met onze kinderen. Ik ga niet liegen: het is ontzettend pijnlijk geweest. We waren lang samen en waren vergroeid met elkaar. Nadat we uit elkaar gingen, moesten we allebei onszelf terugvinden in een leven dat bij ons past. Dat heeft veel pijn en moeite gekost, maar het is goed gekomen. Nu kan ik zeggen dat we elkaar in liefde hebben losgelaten, maar ik ben ook die boze ex-heks geweest, haha. En hij ook. Maar het belangrijkste is dat we veel liefde en verantwoordelijkheid hebben naar onze kinderen. We hebben inmiddels allebei ons leven goed op orde, al heb ik op persoonlijk vlak wel een knauw doorgemaakt.”

Vertel eens?

“Ik vond het zó erg dat mijn kerngezin wegviel en had het gevoel dat dat kwam doordat mijn carrière zo’n belangrijke plek in mijn leven innam. Dan ga je denken: had ik dat deel van mezelf maar minder aandacht gegeven, dan had ik nu niet mijn kinderen aan deze pijn hoeven blootstellen. Mijn passie voor het zingen was een periode weg, want dat was voor mijn gevoel juist het deel dat alles had veroorzaakt. Dat uitte zich fysiek, op het podium werd ik wankel en duizelig. Ik heb zelfs gedacht: ik stop er maar mee. Het verschil was zó groot: stond ik op zo’n podium als rillend duifje, terwijl van me werd verwacht dat ik de ‘grote’ Trijntje Oosterhuis was. Ik wist me geen raad met die verwarring in mijn hoofd en dat heeft een aantal jaar geduurd. Ik was mezélf kwijt en het was moeilijk om onder de ogen van heel Nederland alles terug te vinden. Gelukkig is dat uiteindelijk gelukt.”

Op je nieuwe album Dit is voor mij staan twee liedjes voor je kinderen. Welke?

“Als ik je laat gaan schreef ik voor de twee jongens, samen met Diggy Dex. Waar ik altijd blij mee ben, is dat mijn ouders mij en Tjeerd veel vrijheid hebben gegeven. We mochten onszelf zijn en alles doen wat we wilden. Dat zorgde ervoor dat ik alles wat ik bedacht durfde te doen, niets werd raar gevonden. Dat geeft superveel zelfvertrouwen. Die waardes wil ik doorgeven aan mijn eigen kinderen en daar gaat dit liedje over: dat een kind altijd zichzelf kan zijn en dat goed genoeg is. Het liedje Maël heb ik samen gemaakt met Alvin en Henny Vrienten. De melodie had Alvin al liggen en we wisten meteen: dit liedje moet over ons kind gaan. Het schreef zichzelf bijna.”

Lees ook: Tim helpt zin opa met het vervullen van zijn bucketlist

Dit interview komt uit Vriendin 21.