Tess: ‘Aan een cocktail moet alles kloppen’
29 december 2017
Sinds ze werd uitgeroepen tot beste vrouwelijke bartender van de wereld, staat het leven van Tess (29) in het teken van cocktails. En ze is het nog lang niet zat. “Over tien jaar hoop ik de Jamie Oliver van de cocktails te zijn.”
Sinds ze werd uitgeroepen tot beste vrouwelijke bartender van de wereld, staat het leven van Tess (29) in het teken van cocktails.
En ze is het nog lang niet zat. “Over tien jaar hoop ik de Jamie Oliver van de cocktails te zijn.”
De beste vrouwelijke cocktailmaker ter wereld, die titel won de Amsterdamse Tess drie jaar geleden. Sinds die tijd heeft haar leven geen moment stilgestaan. Sterker nog, het lijkt wel of het alleen maar drukker wordt. Tess: “Ja, het is heel hectisch allemaal. Ik open binnenkort mijn eigen cocktailbar en ik ben nu druk bezig met de voorbereidingen. Een tijdje geleden heb ik een boek geschreven, Cocktails met Tess, en daarvan komt een Engelse vertaling uit. Ja, die gaat Cocktails with Tess heten inderdaad, haha. Mijn boek wordt straks verkocht in Amerika, Engeland en Duitsland, heel spannend. Maar voordat het zover is, moet ik me af en toe met de vertaling bemoeien. Dan heb ik ook nog een eigen lijn met producten voor achter de bar, een cocktailshaker en een jigger bijvoorbeeld – dat is zo’n klein maatbekertje. Die zijn op dit moment uitverkocht, en nu moet ik beslissen hoeveel ik er bij laat maken.
Dat Tess bartender zou worden, stond niet bij voorbaat vast. “Als kind wilde ik altijd ranger in Afrika worden. Ik voelde me al jong een echte dierenactivist, ik vond dat mensen maar gemeen deden tegen dieren. Toen ik een jaar of vier was, zag ik een programma over stierenvechten op tv. Ik moest heel erg huilen, en volgens mijn moeder heb ik toen uitgeroepen: ‘Mama, ik wil geen mens meer zijn!’ Ik wilde later het liefst stropers stoppen en olifanten redden.”
Vlieg op de muur
Maar het is dus anders gegaan. Want toen ze ouder werd, begon Tess in te zien dat een toekomst als ranger toch niet goed bij haar paste. “Ik ben iemand die zich heel erg in zoiets kan verliezen. Juist daarom voelde ik dat ik daar niet gelukkig van zou worden. Ik zou me gefrustreerd gaan voelen omdat je in je eentje niet zo snel dingen kunt veranderen. Toen heb ik mijn droom moeten loslaten. Daarna wilde ik een tijdje de nieuwe Floortje Dessing worden, en nadat ik me realiseerde dat dat ook niet zo makkelijk zou worden, wist ik een tijdlang niet wat ik wilde. Daarom ging ik na mijn middelbare school een jaartje reizen. Daarna wist ik natuurlijk nog steeds niet wat ik wilde. Maar ik had ondertussen wel lekker gereisd!”
‘Dat was het ook niet echt, maar ik kon mijn ouders niet nóg een switch aandoen’
Na haar reis begon Tess aan een studie rechten. Maar die maakte ze niet af (“veel te droog voor mij”). Daarna volgde ze een studie media en cultuur, waar ze ook mee stopte (“iets te oppervlakkig”), en uiteindelijk studeerde ze sociologie (“dat was het ook niet echt, maar ik kon mijn ouders niet nóg een switch aandoen”). Naast haar studie had ze net als veel andere studenten een bijbaantje in de horeca. “In Nederland leiden we mensen niet op om bartender te worden. Er wordt van je verwacht dat je na je studie een échte baan zoekt. Maar zelf merkte ik dat ik veel energie kreeg van mijn bijbaantje in een cocktailbar. Ik vond het heel leuk om achter de bar te staan. Ook omdat je er nogal eens gekke dingen meemaakt. Mensen die voor het eerst hun Tinderdate gaan ontmoeten, bijvoorbeeld. Soms zie je dan meteen of het klikt, of juist dat het absoluut geen match is. Als bartender ben je een vlieg op de muur, en het is smullen als dat zich allemaal recht voor je neus afspeelt.”
Het beste uit jezelf
De manager van de cocktailbar waar Tess werkte, stimuleerde iedereen in het team om af en toe aan een wedstrijd cocktailshaken mee te doen, want die bestaan – op nationaal en zelfs op internationaal niveau. “Mijn manager vond dat je op die manier het beste uit jezelf kunt halen. Je móét op die manier wel met je vak bezig zijn. Voor zo’n wedstrijd moet je namelijk een recept maken en een presentatie houden, en bovendien zie je dan wat andere deelnemers doen. Dat inspireert enorm, merkte ik. Na een tijdje meedoen aan wedstrijden werd ik een keer eerste. Voor die wedstrijd had ik een non-alcoholische cocktail gemaakt die ik Golden sour had genoemd: een zurige cocktail met gele paprika, chilipeper, citroensap en eiwit. Ik won de eerste prijs omdat hij niet alleen lekker was, maar ook een romig mondgevoel gaf zonder dat hij zwaar op de maag lag, zei de jury. Ik vond het super dat ik had gewonnen.”
Overdonderd
Het winnen van haar eerste wedstrijd smaakte naar meer. En dus ging Tess aan meer wedstrijden meedoen. In het begin werd ze een aantal keer derde, daarna eindigde ze een paar keer als tweede. “Tot ik drie jaar geleden tijdens een wedstrijd in Shanghai de beste vrouwelijke bartender ter wereld werd.”
Lees het hele verhaal van Tess in Vriendin 52.
