Stefanie: ‘Ik hoop dat Adriana’s onbezorgde zeepbel forever heel blijft’
31 januari 2020
De poëtische zin ‘The hills are alive with the sound of music’ gezongen door een vrouw met een ouderwets kort kapsel en een weinig flatteuze jurk aan, wekt geen interesse bij mijn achtjarige dochter.
De poëtische zin ‘The hills are alive with the sound of music’ gezongen door een vrouw met een ouderwets kort kapsel en een weinig flatteuze jurk aan, wekt geen interesse bij mijn achtjarige dochter.
The Sound of Music
‘Als de kinderen erbij komen wordt het wel leuk’, beloof ik. Maar eerst zingen de nonnen nog een lied. Ze zoeken een oplossing voor ‘het probleem’ Maria, de non in proeftijd die niet aan het kloosterleven kan wennen. Het is jaren geleden dat ik The Sound of Music voor het laatst zag. Toen de BBC de film weer eens uitzond, heb ik hem met enige gêne opgenomen. Dirk vindt de klassieker uit 1965 maar niets. Ik zie hem juist als een mengeling van kunst, cultuur en geschiedenis. Daarom probeer ik mijn jongste dochter te strikken om hem samen met mij te kijken. Maar zij vindt de film saai, dus ik spoel een stukje verder. Als Adriana het jongste kind Von Trapp ziet, raakt ze eindelijk geboeid. Bij het eerste liedje met de kinderen erbij (My favorite things) roept Adriana: ‘Schattig!’ Gelukkig blijft ze naar de beeldbuis kijken, zodat ze de tranen in mijn ogen niet ziet.
Kindertijd
Waarom raakt deze musicalfilm mij zo? Is het de kleine Gretl? De mooie Liesl? De onschuldige muziek of de schoonheid van Oostenrijk? Nee, er wordt een gevoel van geborgenheid uit mijn eigen kindertijd opgewekt. Ik heb de film talloze keren in mijn ouderlijk huis gezien, waar mijn moeder mee keek en thee met koekjes klaarzette. De film is onderdeel van de kleurrijke zeepbel uit mijn onbezorgde jeugd, die eeuwig leek, totdat mijn volwassen leven – als moeder in een moeilijk gezin – de veilige zeepbel uiteen liet spatten.
Lees ook: Stefanie: “BFF mama en Adriana’ staat erop met allemaal hartjes erbij’
Onbezorgde zeepbel
Als de film is afgelopen, zoek ik nieuwsgierig naar achtergronden. Charmian Carr, die Liesl speelde, heeft een boek geschreven: Forever Liesl. Hierin vertelt ze over haar ervaringen met The Sound of Music en welke invloed de film op de rest van haar leven heeft gehad. Leuk om eens te lezen, denk ik. Dan zie ik dat ze in 2016 op 73-jarige leeftijd is overleden. Liesl was niet ‘forever.’ Ze was een kwetsbare zeepbel.
Als Adriana aan het spelen is, hoor ik haar zingen: ‘I am sixteen going on seventeen’. Knap onthouden, meid! Ik hoop dat Adriana’s onbezorgde zeepbel forever heel blijft. Als ze zich de mooie zeepbelkleuren in ieder geval maar voor altijd zal herinneren. Een fijne jeugd, vol prachtige zeepbellen, geeft kracht voor de rest van je leven.
Over Stefanie
Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. Acht jaar geleden kregen zij samen Adriana. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.
