Placeholder

Sandra: ‘Mijn vriendin verbrak zomaar onze vriendschap. Ik mis haar zo’

Zes jaar lang deelde Sandra (43) lief en leed met haar beste vriendin Lisa (45). Tot ze opeens geen reactie meer kreeg op mails en brieven. Wat was er gebeurd? “Ze heeft misschien wel gedacht: er is altijd wel wat met Sandra. Dat kan, maar zeg dat dan.”

Zes jaar lang deelde Sandra (43) lief en leed met haar beste vriendin Lisa (45). Tot ze opeens geen reactie meer kreeg op mails en brieven. Wat was er gebeurd? “Ze heeft misschien wel gedacht: er is altijd wel wat met Sandra. Dat kan, maar zeg dat dan.”

Sandra: “Lisa was als een zus voor me. Bij haar kon ik altijd mijn ei kwijt en we hadden de grootste lol samen. Een paar weken geleden was ze jarig. Automatisch dacht ik aan haar, want die datum staat in mijn geheugen gegrift. Ik ben helemaal niet goed in het onthouden van verjaardagen, maar Lisa was bijzonder. Zij was mijn beste vriendin. Het is inmiddels alweer tien jaar geleden dat zij plotseling het contact verbrak. Waarom? Dat is me nog steeds een raadsel.”

Zo vertrouwd
“We ontmoetten elkaar zestien jaar geleden in een klein theater bij mij in de buurt. Ik speelde er als actrice in een voorstelling en zij was mijn visagiste. Lisa was heel spontaan en altijd vrolijk. Ik had maar een handjevol collega’s, maar juist omdat we zo’n klein clubje vormden, hadden we een hechte band. We waren een soort theaterfamilie. Lisa maakte daar vanaf dag één deel van uit. Ze ging moeiteloos mee in onze humor. Vanaf de eerste keer dat ik bij haar in de visagiestoel zat, hadden we een klik. We deelden onze liefde voor het theater, konden gezellig kletsen en voelden elkaar goed aan. Het leek wel liefde op het eerste gezicht, maar dan vriendschappelijk. Hoewel we elkaar nog niet kenden, begrepen we elkaar met weinig woorden. Bijzonder, want die connectie had ik niet met andere vriendinnen."

Leven op zijn kop
“Na de geboorte van haar zoon verhuisde Lisa naar een andere stad. Een jaar later, toen ik inmiddels een nieuwe relatie had, verhuisde ik zelf ook, naar de andere kant van het land. Ik was niet bang dat de afstand gevolgen zou hebben voor onze vriendschap. Onze band was zo hecht, daar kwam niets of niemand tussen. Dat bleek ook. We belden en mailden bijna wekelijks en die gesprekkenwaren lang, want kletsen konden we. Zoals altijd hielden we elkaar op de hoogte. Zo vertelde ze me over het huis dat ze aan het bouwen waren en over haar zieke moeder. Ik vertelde haar over mijn nieuwe baan als communicatieadviseur bij een mediabureau en hoe ik me steeds meer thuisvoelde in mijn nieuwe woonplaats. Mijn vriend en ik woonden een jaar in onze flat, toen mijn leven plotseling op zijn kop kwam te staan. Op een dag brak er brand uit, een paar deuren verderop. Ik was thuis en zag, eenmaal veilig op straat, alles gebeuren: hoe de brandweer kwam, hoe het vuur met moeite werd gedoofd en hoe de drie kinderen van het gezin, die ik inmiddels goed kende, niet meer konden worden gered. Het was zo’n afschuwelijke gebeurtenis dat ik volledig van de kaart was. De volgende dag ging ik gewoon naar mijn werk. Maar al snel bleek dat ik niet meer kon communiceren en helder kon denken. Ik was in shock. Ik staarde naar de telefoon, zonder te weten hoe ik die moest bedienen.

Geen reactie
“Toen ik me na een tijdje weer genoeg kon concentreren om te lezen, kroop ik achter mijn computer. Ik zag dat ik een mailtje had van Lisa. Ze schreef dat ze volop bezig waren met de bouw van hun huis en dat ze haar been had gebroken. Ik was nog niet in staat om telefonisch
een lang gesprek te voeren, dus ik mailde haar terug. Ik maakte excuses dat ik een tijdje niets van me had laten horen en legde uit wat me was overkomen. Dat ik nog in therapie zat, niet wist hoelang mijn herstel ging duren en dat ik daarom niet op de verjaardag van haar zoontje kon komen – iets wat ik elk jaar deed. Ik kreeg geen reactie. Eerst maakte ik me daar geen zorgen over: ik had wel iets anders aan mijn hoofd. Ik was bezig met overleven. Maar toen ik na een paar maanden nog niets had gehoord, dacht ik: wat typisch. Had ze het misschien heel druk? Of had ze mijn mail soms niet ontvangen?

Lees het hele verhaal in Vriendin 21. Wil je Sandra advies geven? Praat dan mee op ons forum