Placeholder

Mascha overwon haar burn-out. En hoe!

‘Zelfs Google heeft interesse in mijn methode.’

Opeens gebeurde het, in 2010, bij Mascha (38). Ze kreeg een burn-out. Ziek thuis bedacht ze een 100-dagen-methode om er weer bovenop te komen. En die bleek succesvol – zelfs Google vraagt Mascha om te komen praten over haar visie op de aandoening.

Mascha: “Achteraf gezien waren er al een tijdje voortekenen dat ik tegen een burn-out aanzat. Maar in plaats van er iets aan te doen, stak ik mijn kop in het zand. Ik, moe? Ik, een kort lontje? Ik, een dagje vrij? Ik, hulp zoeken? Welnee! Daar heb ik helemaal geen tijd voor. Ik werkte in de financiële dienstverlening, had een leuk salaris, een mooie auto, een telefoon en een computer van het werk. Dat wilde ik niet zomaar opgeven. Al was ik bekaf en maakte ik veel te veel uren.

‘Ik wilde slagen en alles perfect doen’

Op zich is zo’n instelling geen probleem. Hard werken houd je wel vol als je het leuk vindt wat je doet en er geen andere dingen in je leven spelen die energie slurpen. Eerlijk gezegd twijfelde ik al een tijdje over mijn werk, maar ik moest doorzetten van mezelf. Mijn relatie was namelijk net stukgelopen, heel verdrietig. Er moest ook geld worden verdiend. Daarom ploeterde ik voort en sleepte ik me elke dag naar mijn werk.”

Wazig brein
“Tot ik brak. Ik zat achter mijn computer en probeerde mijn mail te beantwoorden, maar ik kon niet meer helder nadenken. Er kwam niks meer uit. Een totale blokkade. Ik kon alleen maar huilen en denken: ik voel me niet goed, ik wil hier weg. Uiteindelijk zei mijn baas: ‘Je bent ziek, ga naar huis.’ In het begin huilde ik heel veel en had ik om de haverklap last van paniekaanvallen.

Tijdens zo’n aanval blokkeerde alles en kon ik niet meer logisch nadenken. Ik verloor de controle. Stond ik bijvoorbeeld op een perron waar de trein richting Utrecht vertrok, dan wist ik ineens niet meer welke trein ik moest hebben en stapte ik in een verkeerde, wat nog meer paniek veroorzaakte. Mensen die met me meedachten en hulp voorstelden, kafferde ik uit. Ik was onredelijk, totaal niet mezelf.”

‘Een burn-out verdwijnt stapje voor stapje’

Stapje voor stapje
“Mensen vragen nu weleens: ‘Hoe kom je van een burn-out af?’ Ik antwoord altijd: ‘Hoe eet je een olifant op?’ Je kunt die olifant niet in één keer opeten, dat lukt niet, het moet hapje voor hapje. Zo is het ook met een burn-out. Die pak je stapje voor stapje aan. Je moet dus niet alles in één keer willen oplossen, maar begrensd je problemen aanpakken, lichamelijk en geestelijk.

Ik ben niet zo van terugkijken op je leven en analyseren waar het verkeerd is gegaan. Iemand met een burn-out heeft daar volgens mij ook niet direct iets aan. Die wil praktische tools, oplossingen waar je meteen iets aan hebt. Dat kan iets simpels zijn, als goed leren ademen – ademhalen door je buik helpt tegen stress – of leren over gezonde voeding. Ik was, toen ik me niet goed voelde, geneigd zoetigheid te eten. Als een soort troost. Uiteindelijk voelde ik me daar niet goed bij.”

Grenzen herkennen
“Het idee is dat mensen bij ons zo’n honderd dagen aan de slag gaan met veertien thema’s. Ze leren onder andere hun grenzen her- en erkennen, wat gezonde voeding is en alles over beweging. Ik leer ze hoe ze een betere versie van zichzelf worden. Elke week krijgen ze huiswerk mee en hebben ze gesprekken met de coach over hun dromen of over de dingen waarvoor ze dankbaar zijn.”

Wist je dat…
• … iemand met een burn-out een werkgever gemiddeld € 120.000,- kost vanwege uitval?
• … 1 op de 7 werknemers een burn-out krijgt?
• … je met een flinke burn-out gemiddeld 242 dagen thuiszit?
• … 34% van de werk-nemers te weinig pauze neemt waardoor een burn-out op de loer ligt?
• … 50% van de werk-nemers zijn werkmail in het weekend checkt?

Meer weten? Lees meer over Bye Bye Burnout.