Mariekes zoon werd veroordeeld voor geweldpleging: ‘Hij zit in een tbs-kliniek’

Mariekes zoon werd veroordeeld voor geweldpleging: ‘Hij zit in een tbs-kliniek’

De 29-jarige zoon van Marieke (54) heeft wegens mishandeling twee jaar gevangen gezeten. Momenteel zit hij in een tbs-kliniek. “Ik praat er met bijna niemand over dat mijn zoon in een tbs-kliniek zit. Daarvoor is de schaamte te groot.”

De 29-jarige zoon van Marieke (54) heeft wegens mishandeling twee jaar gevangen gezeten. Momenteel zit hij in een tbs-kliniek. “Ik praat er met bijna niemand over dat mijn zoon in een tbs-kliniek zit. Daarvoor is de schaamte te groot.”

Marieke: “Nick was als klein kind al anders. Ik vond hem erg timide, hij keek altijd de kat uit de boom. Hij zat vaak in zijn eigen wereld. Maar we maakten ons niet erg zorgen. Toen in groep drie bleek dat hij problemen had met zijn kortetermijngeheugen, ging hij naar speciaal onderwijs. Daar zat hij beter op zijn plek. De band met zijn oudere broer Tom was niet echt goed. Ze hadden vaak ruzie, ook op latere leeftijd.

Geen grenzen

Tot zijn zeventiende ging Nick nooit uit. ‘Zou je niet eens gaan stappen?’ vroegen wij weleens. Maar toen hij dat eenmaal ging doen, hadden we er spijt van hem aangemoedigd te hebben, want het hek was meteen van de dam. Nick begon steeds meer te drinken. Mijn man Sander en ik hebben hem na een telefoontje een keer nagenoeg bewusteloos van straat geplukt. Hij had zichzelf bijna een coma in gezopen. Hij kende zijn grenzen niet, maar het liep iedere keer gelukkig goed af. Hij hield er meestal een flinke kater en wat spijt aan over. Het weerhield hem alleen niet het opnieuw te doen. Nick leerde nergens van.

Lees ook: De broer van Marloes overleed door zinloos geweld

Sander en ik maakten ons steeds meer zorgen en dat brak ons op. We pushten hem op zichzelf te gaan wonen toen hij ongeveer twintig jaar was, wat hij uiteindelijk begeleid kon doen via kamertraining. In die periode kwam hij met drugs in aanraking, waardoor hij zijn woning snel weer kwijtraakte. Mijn moederhart wilde hem terug in huis nemen, maar het advies van de hulpverlening was hem het zelf op te laten lossen. Dat was heel moeilijk. Hij kwam in een anti-kraakwoning terecht, waar het wonder boven wonder beter met hem ging. Hij kreeg een relatie en daarna weer een eigen woning. Maar toen kwam hij ten val met zijn scooter. Hij brak zijn arm zeer gecompliceerd, waardoor hij gedeeltelijk arbeidsongeschikt werd. Het ging in rap tempo bergafwaarts met hem.”

Bang en in paniek

“Nick leefde van een Wajong-uitkering en kreeg foute vrienden. Hij begon weer te drinken en gebruikte wiet en cocaïne. Hij kwam aan extra geld door te dealen. Sander en ik hadden daar op dat moment geen weet van, we zagen wel dat het slecht met hem ging. Toen hij en zijn vriendin besloten uit elkaar te gaan, ging het echt mis. Hij gebruikte zo veel drank en drugs, dat hij er slecht aan toe was. We moesten de crisisdienst inschakelen. Enkele dagen later stuurde hij een foto van een treinspoor naar een vriend. Die stuurde de foto naar ons door. Nick wilde een eind aan zijn leven maken. Nu ben ik hem kwijt, dacht ik toen ik de foto zag. Ik was zo bang en in paniek. We herkenden op de foto de plek waar hij moest zijn en hebben de politie ingeschakeld. De NS werd op de hoogte gesteld en de treinen gingen langzamer rijden. De politie vond hem op een industrieterrein. Het was een schreeuw om aandacht waarin hij iedereen meesleepte. Ik kon hem die dag niet onder ogen komen, daar was ik te boos voor.”

Ook interessant: Claudia: ‘Baby’s in de gevangenis hebben extra liefde nodig’

Nieuwe vriendin

“Kort daarna werd Nick opgenomen. Hij had berouw en besefte wat hij nu eigenlijk allemaal deed. De opname was vrijwillig, hij kon gaan en staan waar hij wilde. En dus begon hij opnieuw te drinken en ook weer drugs te gebruiken. We hadden voortdurend zorgen. Nick ging van instelling naar instelling – overal was wel wat mis in zijn ogen. Of hij werd weer weggestuurd. En toen kreeg hij een nieuwe vriendin met een zoontje waar hij gek op was. Na een aantal maanden begonnen de heftige ruzies. De politie moest er meerdere keren aan te pas komen om de boel te sussen, daar vertelde hij mij open en eerlijk over. Zij kon hem door haar gedrag vreselijk triggeren, echt uitdagen. ‘Ga bij haar weg’, adviseerde ik hem. Het was wachten tot het mis zou gaan. En dat gebeurde dus ook. Na een feestje kregen ze zo’n heftige ruzie, dat het eindigde in een vechtpartij. Nick werd opgepakt en een paar dagen later weer vrijgelaten. Weer smeekte ik hem haar te verlaten, maar hij luisterde niet. Het escaleerde. Dat is nu bijna vier jaar geleden.”

Tekst: Hester Zitvast. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd. De echte namen zijn bekend op de redactie.

Lees het hele verhaal in Vriendin 36.