Manon en haar man wonnen een miljoen: ‘Ik geloofde het telefoontje van Linda de Mol gewoon niet’
22 oktober 2018
We mijmeren allemaal weleens: wat zou ik doen met een miljoen? Zo ook Manon (27) en haar man Pascal (31), helemaal toen Pascal werd uitgenodigd mee te doen aan Miljoenenjacht. En toen was daar dat telefoontje van Linda de Mol… “Ik geloofde het gewoon niet!”
We mijmeren allemaal weleens: wat zou ik doen met een miljoen? Zo ook Manon (27) en haar man Pascal (31), helemaal toen Pascal werd uitgenodigd mee te doen aan Miljoenenjacht. En toen was daar dat telefoontje van Linda de Mol… “Ik geloofde het gewoon niet!”
Manon: “Pascal had een mail gekregen van de Postcodeloterijshow. Als hij online meedeed met een spelletje, maakte hij kans op een uitnodiging voor Miljoenenjacht. Hij deed mee en een paar weken later kreeg hij telefoon: hij was geselecteerd! We hebben geen seconde getwijfeld, dit moest hij doen. Het zou een superleuke ervaring zijn. We waren er allebei nuchter onder: er doen vijfhonderd kandidaten mee, dus hoe groot is de kans dat je in de finale belandt? Op zijn werk maakte Pascal er wel grappen over: ‘Als ik win, zien
jullie mij hier niet meer.’ Flauwekul natuurlijk, hij zou zijn baan
echt niet opzeggen! We hadden het er ook wel over: wat zouden we doen als hij een groot bedrag zou winnen? We wisten het echt niet. We hebben het heel fijn samen, we zijn gelukkig getrouwd, hebben twee kinderen, Siem van vier en baby Joni. Eigenlijk hadden we alles al wat we ons konden wensen.
Op de dag van de opnames ging Pascal zijn beste vriend Richard ophalen. Iedere kandidaat mag een introducé meenemen. Hij had mij gevraagd mee te gaan, maar ik was de week ervoor vijf dagen naar Ibiza geweest en wilde niet nog een dag vrij nemen van mijn werk als gastouder. Voordat Pascal de auto instapte, gaf hij mij een kus met de woorden: ‘Als ik zo terugkom, krijg je misschien wel een kus van een miljonair.’ Daar lachten we allebei hard om.”
Echt een gok
“Rond een uur of drie kreeg ik een appje: ‘Zonder flauwekul, ik sta straks achter desk één…’ Er was aan alle kandidaten gevraagd hoeveel brandweervrouwen Nederland telt. Pascal had 1385 ingevuld, het waren er 1365. Daar heeft hij heel veel geluk mee gehad, want zoiets is een echte gok natuurlijk. Ik geloofde het niet, toen ik het appje las. Het zal wel, dacht ik. Maar ik kreeg wel kriebels. Wat als het echt waar was? Pascal en ik kijken altijd samen naar Miljoenenjacht en elke keer valt het me weer op hoeveel hij weet. Mocht hij inderdaad zo ver gekomen zijn, dacht ik dus, dan zou hij best weleens kans op een finaleplek kunnen maken.
Mijn zusje kwam spontaan aanwaaien en samen bespraken we de mogelijkheden. Om vier uur belde Pascal met het eerste verlossende bericht: hij stond echt in de finale. ‘Ik geloof je niet!’ riep ik. Pascal vroeg of ik iemand van de organisatie aan de telefoon wilde, om het bevestigd te krijgen. Toen hij dat zei, wist ik dat hij geen grap maakte. We bespraken welk koffernummer Pascal zou nemen. Hij had een goed gevoel bij nummer elf, ik ook.”
Dringt niet door
“Vanaf dat moment werd ik heel erg zenuwachtig. Als hij maar op tijd stopt, dacht ik. Pascal en ik hadden al talloze keren gezien hoe mensen toch te lang doorgokten en daarbij hoge bedragen verspeelden. Pascal is meer een gokker dan ik, ik roep vanaf de bank altijd veel eerder ‘Deal!’ dan hij zou doen.
Om tien voor zes ging de telefoon opnieuw. Het was Pascals mobiel, maar ik hoorde en vrouwenstem. ‘Hi Manon, met Linda de Mol spreek je’, zei ze. Ik wist even niets uit te brengen. ‘Ik sta hier naast je man enne…. Hij heeft tegen een bod van een ton nee gezegd. En ook tegen een bod van drie ton. En ook tegen zeven ton.’ Het drong niet tot me door wat ze zei. ‘En dan geef ik je nu Pascal maar even…’ Ik kreeg Pascal aan de telefoon die mij adviseerde even te gaan zitten. Hij vroeg me ook of ik Nederlands met hem wilde spreken, iedereen luisterde namelijk mee. Pascal en ik komen uit Limburg en spreken dialect met elkaar. Ik moest even opletten dus! ‘Ik heb één miljoen en zesentwintigduizend euro gewonnen’, zei hij. ‘Dat meinste neet!’ riep ik, toch in dialect.
Daarna viel ik stil. Ik wist niet meer wat ik moest zeggen. We rondden het gesprek snel af en ik bleef verbijsterd achter. Was dit echt gebeurd?’
Dit verhaal komt uit de Vriendin van deze week.
