Lesley (35): ‘Let op wat je kinderen online doen’
25 oktober 2017
Lesley (35) heeft een heftige baan: ze is een van de 150 kinderpornorechercheurs in Nederland. En dat terwijl ze óók moeder is. Haar doel: zo veel mogelijk kinderen redden. “Het geeft me zo veel voldoening als we iemand weten te pakken.”
Lesley (35) heeft een heftige baan: ze is een van de 150 kinderpornorechercheurs in Nederland. En dat terwijl ze óók moeder is. Haar doel: zo veel mogelijk kinderen redden. “Het geeft me zo veel voldoening als we iemand weten te pakken.”
Lesley’s jongste kind was net geboren, toen ze in 2012 solliciteerde op een vacature voor kinderpornorechercheur. “Mensen om me heen verklaarden me voor gek. Toch wist ik zeker dat ik die baan wilde. Het sloot goed aan bij wat ik eerder had gedaan, in de nood- hulp bij de politie en als sociotherapeut in een tbs-kliniek. In deze baan kon ik mijn politie-ervaring combineren met mijn sociale kant. Bovendien beteken je met dit werk echt iets voor de maatschappij: je kunt kinderen redden uit afschuwelijke situaties en je kunt voorkomen dat er meer slachtoffers worden gemaakt. Natuurlijk besefte ik dat het ook heftig zou zijn, zeker omdat ik net moeder was geworden”, vertelt Lesley, die inmiddels twee kinderen in de basisschoolleeftijd heeft.
Gezien is gezien
Als een van de 150 kinderpornorechercheurs in Nederland krijgt Lesley dagelijks de akeligste kinderpornobeelden te zien. Dat went nooit, maar ze kan er inmiddels goed mee omgaan. “Toen ik voor het eerst naar zulke beelden keek, vond ik dat vreemd. Ook doordat ik naast een collega zat en het gevoel kreeg alsof we samen naar vieze plaatjes zaten te kijken. Van tevoren probeer je je een voorstelling te maken van wat je gaat zien, maar je weet nooit precies hoe het in het echt is en hoe je erop reageert. Het is mentaal best zwaar, maar het lukt meestal wel om mijn emoties uit te schakelen en me af te sluiten voor wat ik heb gezien, anders zou ik het niet volhouden. Ik zet een knop om: gezien is gezien en doorgaan. Dat maakt me geschikt voor dit werk. Maar als ik, zoals deze zomer, lang op vakantie ben geweest en terugkom, merk ik dat ik anders reageer en weer moet wennen aan beelden. Ik denk dat dat ook goed is, dat het niet ‘normaal’ voor me wordt.”
Schrijnend
Juist zaken waarin kinderen online worden afgeperst, maken indruk op Lesley. “Foto’s kun je eerst nog verkleind bekijken. En daar heb ik er al heel veel van gezien; daar kan ik me voor afsluiten. Maar chats waarin kinderen helemaal wanhopig zijn en hun belager smeken om een bepaalde naaktfoto niet online te zetten, zijn heel heftig om te lezen. Ze worden in die chatgesprekken onder druk gezet om seksuele handelingen te verrichten of nog meer foto’s te sturen. Je voelt de angst van zo’n kind dat dan toch maar weer doet wat hem of haar wordt gevraagd. Zo schrijnend. Zulke zaken maken veel indruk op me.”
Rechercheursjas
Mensen vragen Lesley vaak: hoe houd je dit werk vol? Wordt het nooit te veel, al die narigheid, die donkere kant van de wereld, die vreselijke beelden? “Voor mij is mijn mentale gezondheid heel belangrijk. Twee keer per week ga ik boksen. Dat is niet alleen conditioneel lekker, maar voor mij ook dé manier om alles er even uit te gooien. Dat helpt me. En natuurlijk zijn mijn kinderen heel belangrijk voor me. Het doet me goed om thuis twee blije, gelukkige kinderen te zien. Dat vrolijkt me meteen op. Als ik thuiskom, trek ik mijn rechercheursjas uit en ‘parkeer’ ik de dingen die ik heb meegemaakt.
Lees het hele verhaal in Vriendin 43.
