Placeholder

Jolanda’s kinderen wonen alle drie in het buitenland

Na een leven als expats kwamen Jolanda (58) en haar man Rob (63) weer terug naar Nederland. Zonder hun drie kinderen, die wonen in het buitenland. “Het is mijn allerliefste wens om nog een keer met mijn hele gezin bij elkaar te zijn.”

Na een leven als expats kwamen Jolanda (58) en haar man Rob (63) weer terug naar Nederland. Zonder hun drie kinderen, die wonen in het buitenland. “Het is mijn allerliefste wens om nog een keer met mijn hele gezin bij elkaar te zijn.”

‘Vooral die knuffel mis ik verschrikkelijk’

Jolanda: “Mijn kinderen en mijn kleindochter zie ik bijna nooit. Ze wonen allemaal in het buitenland. Ik spreek ze natuurlijk vaak, via Skype en Facetime, maar dat is toch niet hetzelfde als ze vasthouden. De laatste keer dat we met het hele gezin bij elkaar waren, is tien jaar geleden. Mijn allerliefste wens is dat dat nog een keer gaat gebeuren. Het zou heerlijk zijn als dat volgend jaar zou lukken, dan zijn mijn man en ik veertig jaar getrouwd. We willen een groot feest geven en het zou geweldig zijn om onze kinderen dan bij ons te hebben.”

 

'Zodra Sheila Amerika uitgaat en weer terugkomt, moet ze opnieuw beginnen met de hele procedure'

Ook niet voor even
“Sheila (31) is van onze kinderen degene die het verste weg woont: in Amerika. Ze heeft daar een Amerikaanse man leren kennen en wil graag bij hem in Amerika blijven. Helaas betekent dat dat ze nu niet meer naar Nederland kan komen. Ook niet voor heel even. Toen Rob en ik nog in Amerika woonden, verbleef zij daar namelijk op onze verblijfsvergunning. Maar omdat wij in Nederland gingen wonen, heeft ze zelf een verblijfsvergunning moeten aanvragen voor Amerika. Dat is nu zes jaar geleden en ze heeft ’m nog steeds niet. Het helpt zelfs niet dat ze met de Amerikaanse Bryan is getrouwd. Na 9/11 is dat allemaal veel moeilijker geworden. Het kost veel geld om zo’n vergunning aan te vragen, het gaat allemaal via advocaten. En zodra Sheila Amerika uitgaat en weer terugkomt, moet ze opnieuw beginnen met de hele procedure. Rob en ik hebben Sheila in 2013 geleden voor het laatst gezien, toen ze ging trouwen. Daarna is mijn man ernstig ziek geweest – hij heeft een longembolie gehad – en daarna gingen we verhuizen, waardoor we ook niet in de gelegenheid waren om weg te gaan. Binnenkort ga ik Sheila weer in Amerika opzoeken. Daar kijk ik enorm naar uit, eindelijk kan ik haar dan weer vastpakken.
Ik ben inmiddels oma. Joey (36), die in Engeland woont, heeft een dochter, zij is nu twee. Gelukkig wonen Joey, zijn Engels-Spaanse vrouw Isabel en onze kleindochter Sofia dichterbij dan Sheila. Zo kunnen we ze vaker zien. Als ze hier zijn, is het geweldig. Dan loopt Sofia hier rond en komt ze op schoot. Ze wil steeds met me knuffelen, dat is echt heerlijk. Ik zou haar het liefst veel vaker willen zien, ze groeit zo hard."

Het hele verhaal van Jolanda lees je in Vriendin 14 en praat mee op ons forum