Jantiens ex ging vreemd met haar beste vriendin: ‘Haar vergeven? Nooit!’
18 juli 2023
Jantien (28), had tot anderhalf jaar geleden een relatie met Wiebe (31). Thera (28) was haar beste vriendin, al vanaf de kleuterschool. Totdat Thera er met Wiebe vandoor ging. Sindsdien is de vriendschap over.
Jantien: “Als je logisch redeneert, passen Wiebe en Thera veel beter bij elkaar. Allebei sportfanaten, avontuurlijk, actief en ondernemend. Dingen die ik allemaal niet ben. En niet onbelangrijk: zonder grote kinderwens, terwijl ik al sinds mijn zesde weet dat ik ooit kinderen wil. Dus begríjpen dat Wiebe viel voor de charmes van mijn beste vriendin Thera en andersom, doe ik wel. Maar dat is iets anders dan het goedkeuren of accepteren wat ze hebben gedaan. Nu, anderhalf jaar later, heb ik nog steeds veel moeite met het feit dat de mensen waarvan ik het meest hield, op mijn familie na, mij zo hebben bedrogen. En dan vooral mijn beste vriendin Thera met wie ik al sinds de kleuterklas bevriend ben. Zij pleegde in mijn ogen hoogverraad. Want hoe aanlokkelijk Wiebes versierpogingen of hoe groot haar verliefdheid ook is geweest, zij had zich moeten houden aan de gouden vriendinnenregel: van elkaars partners blijf je af.”
Lees ook: Lizanne wil absoluut geen kinderen meer, maar haar man wel
Echte tegenpolen
“Thera en ik kennen elkaar sinds de kleuterschool. Vanaf het moment dat we naast elkaar in de speelhoek kwamen te zitten waren we onafscheidelijk. We zijn echte tegenpolen; zo ben ik bescheiden, ietwat verlegen en een huismus en trad zij juist graag op de voorgrond, speelde en sportte altijd buiten en was later gek van nachtenlang stappen, maar dat stond onze vriendschap niet in de weg. Op af en toe wat gekibbel na, hadden we nooit ruzie.
Wel verloren we elkaar een paar jaar uit het oog. Tenminste: we hielden wel contact via social media, maar we zagen elkaar minder frequent. We zaten samen op de meao, maar ik ging daarna bij een verzekeringsbank werken en Thera studeerde verder op de heao, in Utrecht. Ze ging echt het studentenleven in en ging elk weekend uit. Via Facebook en later via Instagram bleven we toch op de hoogte van elkaars leven. Toen mijn oma overleed, kwam ze naar de begrafenis. Andersom dronk ik regelmatig koffie bij haar ouders.
Precies in de jaren dat Thera studeerde, ontmoette ik Wiebe op een dorpsfeest. We werden verliefd en na een jaar verkering gingen we samenwonen. Ook Wiebe en ik hadden verschillende karakters. Hij was uitbundig, druk en een echt buitenmens, maar we waren het schoolvoorbeeld van ‘opposites attract’. We vulden elkaar aan, maar lieten elkaar ook vrij. Als Wiebe een avond wilde vissen, stappen met zijn vrienden of op zondag mountainbiken, keek ik series of las een goed boek. Ik vermaakte me prima in mijn eentje, verveelde me niet snel. Of ik ging high tea’en met Thera. Ze zat inmiddels in haar laatste jaar, was een stuk serieuzer en wilde ook weer naar ons dorp terug verhuizen. We spraken steeds vaker af en pakten de draad weer op.”
Subtiel stoken
“Thera en Wiebe zijn allebei heel vaag over hoelang hun affaire heeft gespeeld, voordat alles uit kwam. Ze houden het op dagen. Zelf denk ik eerder wéken. Ik geloof niet dat ze maar net met elkaar rommelden, toen ik hen betrapte. En eigenlijk verdenk ik Thera er zelfs van dat ze al een jaar gek op Wiebe was en bewust in onze relatie heeft zitten stoken.
Achteraf vallen veel dingen op hun plek. Toen Thera twee jaar geleden weer terug naar ons dorp verhuisde, kwam ze vaak bij ons langs. Ze was single en dol op haar vrijheid. In het begin koos ze de avonden uit waarop Wiebe weg was, zodat we rustig konden bijkletsen. Maar steeds vaker waaide ze aan, precies op het moment dat Wiebe uit zijn werk kwam of terugkwam van hardlopen. Dan pushte ze hem er gezellig bij te komen. Vaak waren zij dan snel in een of ander gesprek verwikkeld over sport of een onderwerp dat mij minder aansprak. Dan schonk ik maar drankjes in en pakte wat lekkers voor ons. Ik zocht er niets achter, vond het alleen maar fijn dat zij ook vrienden waren geworden.
Nu vraag ik me af of er toen al iets sluimerde. Een klein vuurtje wellicht? Want als ik weleens tegen Thera over Wiebe mopperde, gewone alledaagse irritaties als natte loopkleding die náást de wasmand werd gegooid of het stelselmatig laten slingeren van zijn vishengels, sprong ze daar meteen op in. Zij zou zich daar dood aan ergeren, zei ze dan. Of ze lokte me uitspraken over onze relatie uit, die ik diep van binnen niet meende, maar die ze mij slim liet bevestigen. Dat ze niet snapte hoe ik kon samenleven met een man die zo anders was dan ik. En of ik ook niet vond dat ik een betere man verdiende: iemand die me niet avond aan avond alleen thuis liet zitten. Als ik dan, ietwat overrompelend ‘ja’ zei, ging zij daar vaak nog steviger op in. Of ze hakte op me in over mijn kinderwens. Dat zij mij zo’n moederlijk type vond en Wiebe alles behalve vaderlijk. En of ik wel kon leven zonder kinderen? Dat deed ze allemaal heel subtiel. Ze bouwde zo’n gesprek rustig op. Dan keken we bijvoorbeeld naar een serie en dan begon zij over schattige baby’s en mijn rammelende eierstokken. Of ze vertelde dat Wiebe haar had opgebiecht dat hij een rondreis door Canada wilde maken op de motor. Iets waaraan ik niet moest denken. Maar vermoeden dat zij gek was op mijn vriend en achter hem aan zat, nee, dat deed ik niet. Daarvoor hield ik te veel van haar en had ik een te groot vertrouwen in hun allebei.”
Betrapt
“Anderhalf jaar geleden waren Thera, Wiebe en ik op een dorpsfeest. Er was een grote feesttent opgezet, er waren barbecues, een dj en een hoop drank. Normaal ben ik niet van het stappen, maar dit leek me leuk. Ik verheugde me om veel oude bekenden te zien. En als ik het toch zat was, zou ik zo weer thuis zijn. Wiebe en ik liepen er hand in hand heen, Thera was er al. Zij stond bij haar ouders te praten, dus sloot ik me bij hen aan. Na een tijdje zag ik twee vroegere klasgenoten en liep op hen af. Thera bleef bij haar ouders. Binnen de kortste keren haalde ik met die meiden herinneringen op over onze vmbo-tijd. We hadden het over een bepaald klassenboekje, dat ik nog steeds had bewaard. In een opwelling besloot ik het thuis te halen, zodat we konden lachen om onze opmerkingen en dromen uit die tijd. Ik woonde immers op vijf minuten lopen van het feest. Ik zocht Wiebe om door te geven dat ik even naar huis was, maar kon hem niet vinden. Ook Thera niet. Ik vermoedde dat ze even was gaan plassen in het gemeentehuis en nam me voor haar later te zoeken. Eenmaal thuis zag ik licht branden in de huiskamer. Vreemd, ik wist zeker dat ik het had uitgedaan.
Omdat ik bang was dat er misschien een inbreker was geweest, sloop ik de schuur in en liep zacht de gang door. Achteraf bizar, wat had ik in mijn eentje kunnen inbrengen tegen insluipers? Maar op dat moment voelde ik me overmoedig. Voorzichtig opende ik de deur van de woonkamer en bleef geschokt staan. Op de bank lagen Thera en Wiebe. Thera had geen shirt meer aan, zat bovenop Wiebe en zoende hem. Ik was te geschokt om wat te zeggen of zelfs te bewegen. Ik stond aan de grond genageld. ‘O, shit!’ gilde Thera. En Wiebe riep – hoe cliché – dat ‘dit niet was wat het leek’. Nou, met de beste wil van de wereld kon ik niets anders bedenken dan dat wat ik nu voor me zag: mijn vriend lag innig verstrengeld met mijn beste vriendin.”
Lees ook: Rianne ging vreemd: ‘Zelfs toen hij alles ontdekte, bleef hij bij me’
Smoorverliefd
“Ik ben nooit meer teruggegaan naar het buurtfeest. Thera en Wiebe trouwens ook niet. Na de schok schakelde ik over op de overlevingsstand. Ik vroeg Thera droog of ze zich misschien weer wilde aankleden en stuurde Wiebe richting keuken om voor mij thee te zetten. En toen werd ik ongelofelijk boos. Vooral op Thera. Schreeuwend en jankend stond ik voor haar. Hoe kon zij me dit aandoen? Waarom had ze geen respect voor mij? Waarom stak ze een mes in mijn rug? Betekende onze vriendschap helemaal niets voor haar? Had ze geen andere man kunnen versieren dan de mijne? En hoe moest ik deze vrijpartij zien: was het een eenmalige actie of een stiekeme affaire die al weken duurde? En hadden ze al seks gehad of had ik hen net op tijd gestoord?
Thera zat al die tijd op de bank te huilen. Ze zei alleen honderd keer sorry. Pas toen Wiebe er weer bij was, begonnen ze te praten. Hij had zich laf al die tijd in de keuken verstopt, alsof hij het ons onderling wilde laten oplossen. Maar hij was gek genoeg doodkalm en sprak emotieloos, alsof het hem niks meer uitmaakte. Hij leek zelfs opgelucht dat ik het ontdekt had. Om en om vertelden ze mij over hun affaire. Dat het hen was overkomen, wat een afschuwelijke dooddoener. Dat ze nooit van plan waren geweest om een relatie te beginnen of überhaupt iets met elkaar te doen. Maar dat ze smoorverliefd waren geworden op elkaar en dat het gevoel niet meer te stoppen was. En het ergste: dat ze niets liever wilden dan samen verder gaan. Ik gilde toen hij dat zei.”
Geweldige dreun
“Al die tijd stond ik er als een soort zombie bij, maar die laatste woorden deden zo’n pijn. ‘Sorry Jantien’, zei Wiebe. ‘Ik hou echt heel veel van je, maar als een zus. Ik heb bij jou niet de passie die ik wel voor Thera voel. We zijn te verschillend, willen te veel dingen anders in het leven en met Thera zit ik op één lijn’. Die woorden gaven me een geweldige dreun. Tot dat moment dacht ik nog dat hij en ik er wel uit zouden komen. Gek genoeg was ik meteen klaar met Thera. Op het moment dat zij snikkend op de bank zat, met haar haren door de war en verkreukelde blouse, voelde ik alleen nog maar haat en medelijden. Wiebe had ik misschien nog kunnen vergeven. Haar niet. Ik nam het haar meer kwalijk, juist vanwege onze diepe vertrouwensband. Wiebe en ik hadden er samen uit kunnen komen. Ja, dat had veel tijd en energie gekost, maar een relatie van ruim vijf jaar geef je niet zo maar op, dacht ik. Dus wel. Toen Thera na een uur naar haar ouders vluchtte, bleef Wiebe eerst nog met mij achter. Maar die nacht vertrok hij naar Thera, en daar is hij gebleven. Hij heeft alleen nog zijn spullen opgehaald. Zei toen dat hij nu gelukkiger was dan ooit en mij ook zo’n grote liefde gunde. De lul.”
Nooit meer zien
“Dat is nu anderhalf jaar geleden, maar ik ben nog steeds ontzettend kwaad en verdrietig. Ik weet van Thera’s ouders, die ik nog wel spreek, dat Thera er erg mee zit en mij graag zou willen spreken. Maar dat kan ik niet aan. Ik wil haar nooit meer zien en doe er alles aan haar te ontwijken. Ik heb haar één keer gezien in de supermarkt vlak bij haar huis en sindsdien doe ik een dorp verderop boodschappen.
Familieleden en kennissen vinden dat mijn verdriet lang genoeg heeft geduurd. Ze willen mijn verhaal niet steeds aanhoren en zeggen dat ik niet moet blijven hangen in mijn wrok en dit achter me moet laten. Ik ben jong genoeg voor een nieuwe start. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik hoef geen andere man. Ik wil geen nieuwe vriendin. En zomaar doorgaan met mijn leven? Hoe dan? Dit gaat niet over ‘een keer vreemdgaan’ of het verbreken van een relatie, maar over mijn twee lievelingsmensen die mij samen hebben bedonderd. Dit is bedrog op het allerhoogste niveau en dat doet echt waanzinnig veel pijn.”
Tip van Vriendin
Het fenomeen vreemdgaan of overspel is van alle tijden en gaat veelal gepaard met heftige emoties. Wat drijft de partner tot overspel? Wat zijn de motieven van de minnares? En wat is de reden dat de bedrogen echtgenote haar man toch niet kwijt wil en het overspel vergeeft? Hier kun je alles over lezen in De duivelsdriehoek van Carolien Roodvoets. Voor meer info klik op onderstaande button.
De duivelsdriehoek
Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.
Lees ook: Katie: ‘Mijn buurvrouw bleek de liefde van mijn leven’
