Placeholder

Interview met Guus Meeuwis

Guus Meeuwis (43) vierde dit jaar zijn twintigjarig jubileum als artiest. Een prestatie om trots op te zijn. Toch blijft hij ‘die gezellige Brabantse jongen’. Is hij echt zo gewoon gebleven? “Ik probeer normaal te doen in ongewone situaties.” Wij stelden Guus een aantal interessante vragen.

Guus Meeuwis (43) vierde dit jaar zijn twintigjarig jubileum als artiest. Een prestatie om trots op te zijn. Toch blijft hij ‘die gezellige Brabantse jongen’. Is hij echt zo gewoon gebleven? “Ik probeer normaal te doen in ongewone situaties.” Wij stelden Guus een aantal interessante vragen.

Was het moeilijk om afscheid te nemen van Vagant?
“Het is natuurlijk nooit leuk om vrienden achter te laten, dat geldt ook voor mijn manager Willem destijds. Kijk, het liefst hadden ze allebei gedaan, de band en ernaast werken. Maar daarvoor was het al te ver. Live werden we steeds beter en ook qua schrijven maakte ik stappen. Maar ik moest elke keer omkijken of de rest het nog wel bijhield. Toen ik aankondigde dat we moesten praten, denk ik dat iedereen wel wist hoe laat het was. Maar toen bleek dat het klaar was, zag ik behalve ‘jammer’ ook vijf kerels opgelucht zuchten. Want zij hadden ook wel gemerkt dat het niet meer in balans was.”

Zijn jullie nog wel steeds vrienden?
“Ja, zeker. We hebben onlangs met z’n allen een reünie gehad: precies twintig jaar nadat het begon, waren we met z’n allen in Tilburg. Met manager, chauffeurs en bandleden. Het was te gek! We hebben eerst gegeten en daarna PSV-Manchester gekeken in het café en lekker bijgekletst. Twee van hen zitten trouwens nog steeds in mijn band: Jan-Willem is mijn pianist en bandleider, mijn broer Marc doet percussie.”

Wie zijn jouw echte vrienden in dit vak?
“Dat zijn sowieso de mensen in mijn band en op kantoor. Qua bekende namen Marco Borsato, Frank Lammers, Johnny de Mol, Jack Poels van Rowwen Hèze… Er is weinig tijd om echt af te spreken, als het lukt om een paar keer per jaar samen te eten, heb je het goed gedaan. We komen elkaar meer on the road tegen. Jeroen van Koningsbrugge zie ik vaker, ook bij Ik hou van Holland. Daar komt altijd wel een avond eten en drinken uit. Maar vriendschappen in dit vak zijn niet frequent. Je moet iemand niet willen claimen; bezoek op verjaardagen gaat niet lukken. Maar als we elkaar zien en spreken is het goed.”

Wat zijn je plannen voor de toekomst?
“We gaan in elk geval gewoon door. De plaat is uit, we gaan touren, er komt weer een Groots aan. Het is nu relatief rustig en daar ben ik blij om. Het geeft me de kans om op het jubileumjaar terug te kijken. Het is verleidelijk om te zeggen: we doen nóg een pop-up restaurant en een Royal Albert Hall, maar even wat minder hard gaan moet soms ook. Ik hou van Holland gaat gewoon door, en met Johnny moet ik nog eens op de bank gaan zitten met pizza erbij om eventueel nieuwe plannen te maken. Voorlopig niet, met de tour is de eerste helft van 2016 in elk geval alweer vol. En dan zien we wel weer verder.” 

Lees de andere vragen in Vriendin 43.