Ingrid: ‘Ik vertelde de man van mijn beste vriendin dat ze vreemdging’

12 januari 2024

Ingrid: “De laatste weken is het bijna onmogelijk om nog samen te werken. Annette en ik negeren elkaar, zeggen het hoognodige en zorgen ervoor dat onze koffie- en lunchpauzes niet samen vallen. Negen van de tien keer proberen we een dienst te ruilen of precies die ene gezamenlijke werkdag vakantie op te nemen of ons…

Ingrid: “De laatste weken is het bijna onmogelijk om nog samen te werken. Annette en ik negeren elkaar, zeggen het hoognodige en zorgen ervoor dat onze koffie- en lunchpauzes niet samen vallen. Negen van de tien keer proberen we een dienst te ruilen of precies die ene gezamenlijke werkdag vakantie op te nemen of ons ziek te melden. Gelukkig werken we inmiddels alleen nog op de zaterdag samen. Dan is het zo druk in de bakkerij dat we amper tijd hebben om naar het toilet te gaan,
laat staan om met elkaar te praten. Maar natuurlijk heeft het wel zijn weerslag op het hele team. Onze collega’s vinden het heel jammer, vooral omdat Annette en ik tot voor kort nog beste vriendinnen waren. Ze weten dat er iets is gebeurd tussen ons, waardoor we nu niet meer met elkaar spreken, maar niet precies wat.”

Grootste lol

“Zes jaar geleden werd ik voor twintig uur aangenomen in de bakkerij waar ik nu nog steeds werk. Het is een heel populaire bakker in de plaats waar ik woon en wordt elke dag druk bezocht. Ik heb een onwijs leuk team, bestaand uit twaalf man (voornamelijk vrouwen) die op verschillende dagen in clubjes van vijf met elkaar werken. Vlak voor mij kwam Annette er werken en wij kregen min of meer dezelfde dagen toebedeeld. Het klikte meteen tussen ons. We hebben allebei een zoon van nu twaalf, we waren getrouwd en hielden van lekker eten. Normaal sluit ik niet zo snel vriendschappen, maar Annette was zo hartelijk en sociaal, ik móest haar wel leuk vinden. Tijdens het werk hadden we de grootste lol en steeds vaker planden we activiteiten na het werk. Een keer winkelen op koopavond, koffie drinken of samen de markt over. Elk jaar zochten we een musical uit, waar we dan samen naartoe gingen met de trein. Wat we ook deden, we hadden de grootste lol. Soms rolden we werkelijk van de bank van het lachen. Je zag mensen in de trein naar ons kijken en denken: gekke wijven. Onze band werd pas echt sterk toen ik drie jaar terug van mijn man ging scheiden.

Na een huwelijk van achttien jaar was mijn man niet meer verliefd op mij en vroeg hij een scheiding aan. Voor het gemak vergat hij erbij te vermelden dat hij wél verliefd was op een vrouw van tennis met wie hij al een jaar rommelde. Maar daar kwam ik pas later achter. Ik was, en ben, er kapot van. Natuurlijk hadden we in die achttien jaar ups en downs gehad, maar ik dacht echt dat we een goed huwelijk hadden en samen oud zouden worden. Nu trok hij eenzijdig de stekker eruit en werd ik voor mijn gevoel bij het oud vuil gezet. Ineens was ik ook alles kwijt. Mijn man bleef in ons oude huis wonen en mijn zoon Bas en ik trokken in een flatje. In die verdrietige tijd kon ik goed met Annette praten. Ze steunde me waar mogelijk en Bas en ik waren erg welkom bij haar, haar man Peet en hun zoon Mees thuis. Ik weet niet wat ik toen zonder haar had moeten doen.”

Groen monster

“Anderhalf jaar geleden veranderde onze vriendschap. We kregen in de bakkerij een nieuwe collega, en Annette en zij trokken erg naar elkaar toe. Het was ineens Diny voor en Diny na. Annette wisselde zelfs van werkdagen om meer met haar te kunnen samenwerken. Ik vond Diny ook aardig, maar ik had het gevoel dat ze soms achter mijn rug om over mij kletste. Dat ze vonden dat ik te lang bleef hangen in mijn verdriet. Ze zeiden ook best vaak dat ik mijn ex moest vergeten, over zijn ontrouw moest stappen en zelf meer moest uitgaan. Maar ik had niet zo veel zin het derde wiel aan de wagen te zijn. Dus als Annette en zij samen ergens een wijntje wilden drinken en mij mee vroegen, sloeg ik dat aanbod af. Voor mij was Annette mijn beste en enige vriendin, maar blijkbaar was Annette niet zo trouw aan mij, en dat stak. Ik was soms ook jaloers op haar. Dat ging dan meestal om kleine dingen: haar soepele manier van omgaan met mensen, haar spontaniteit en haar financiële situatie. Toen Annette zes jaar geleden een paar weken voor mij werd aangenomen bij de bakkerij, zou dat in eerste instantie zijn als assistentbedrijfsleidster. Ik werd als verkoopmedewerker ingeschaald. Maar na een paar maanden bleek dat de functie assistentbedrijfsleidster was vervallen, en toch verdiende Annette nog steeds een salaris in een hogere schaal. En dat terwijl ik van mijn salaris samen met Bas moet rondkomen, en zij getrouwd is en dus een dubbel inkomen heeft.

Bovendien rommelt haar man met wat oude computers die hij opknapt en met winst verkoopt, waardoor ze nog een extra centje hebben. En ze wonen in een prachtig koophuis. Het waren kleine dingen waar ik af en toe echt met jaloezie naar kon kijken, al liet ik dat niet blijken.”

Spannende affaire

“Voor Annette veranderde er geloof ik niet veel tussen ons. Of ze liet het niet blijken. Ik moet eerlijk zeggen dat ze me wel bij dingen betrok. Ze bleef Bas en mij uitnodigen bij hen thuis. Ook vroeg ze geregeld of ik een kop koffie met haar wilde drinken als we vrij waren en onze jongens op school zaten. Op een van die ochtenden nam ze me in vertrouwen: ze had een affaire met een getrouwde man. Ik wist niet wat ik hoorde! Zij een verhouding? Met wie? En vooral: waarom? Annette vertelde dat ze op Facebook een oude vlam was tegengekomen met wie ze ooit een jaar verkering had gehad. Daar kwam een spannend chatgesprek uit voort, dat steeds gezelliger en intiemer werd. Uiteindelijk had Annette hem in het echt ontmoet en waren ze in bed beland. Over het waarom was ze heel laconiek: ze miste de spanning na een huwelijk van twintig jaar. Ook gaf deze man haar veel complimenten. Toch was ze duidelijk: ze wilde verder niets met hem. Zij bleef bij Peet en haar minnaar bij zijn vrouw. Het was voor hun allebei een ‘leuk en lekker tijdverdrijf’. Ik weet niet wat ik nou het ergst vond: dat Annette Peet bedroog; een goede, zachtaardige man die het beste voor had met zijn gezin, of haar harteloosheid.

Ze deed zo koel over haar vreemdgaan. Alsof ze vond dat ze zo’n verzetje wel had verdiend. Dat deed me pijn. Ook omdat ze geen rekening hield met míjn gevoelens. Ik ben nota bene zelf bedrogen. Ik weet hoe pijnlijk het is als je in de maling wordt genomen en ik moest er niet aan denken dat mijn ex-man ook zo over mij had gesproken. Zo respectloos. Bij die gedachte werd ik helemaal naar.”

Jaloers en achterbaks

“Als ik Annette voorzichtig vroeg of ze het niet lullig ten opzichte van Peet vond, wuifde ze dat weg. Peet hoefde er niets van te weten. Ze zei ook rustig dat hij er toch nooit achter zou komen. Hij vertrouwde haar blindelings en slikte elke leugen van haar. Eén keer bleef ze een hele nacht weg met de smoes dat ze een schoolreünie had vijftig kilometer verderop, en dat ze in een hotel bleef slapen. Peet zocht gewoon geen ontrouw achter zijn vrouw. Ze was ook vrij slordig. Op Facebook waren haar minnaar en zij vrienden en als je goed oplette, zag je dat ze alles bij elkaar liketen. Maar ook dat ze allebei een keer hadden ingecheckt in hetzelfde restaurant. Het leek wel alsof ze betrapt wílden worden. Ik kon het slecht verdragen dat ze zo achterbaks was en achter Peets rug om met een ander scharrelde. Maar ik was stiekem ook jaloers. Waarom lukte het haar wél een leuke man te scoren? In de drie jaar die ik single was, had ik nog geen avond echt gedatet met een man. Ik zag geregeld leuke kerels. Op straat, op internet of in de bakkerij, maar ik was te verlegen om contact te maken of zelfs maar wat te flirten.

En nu had Annette, terwijl ze nota bene getrouwd was, een leuke man aan de haak geslagen. Dat vond ik niet eerlijk. Annette bleef doorgaan met haar affaire. Ze was brutaal genoeg mij te vragen of ik haar alibi wilde zijn. Soms vroeg ze het niet eens, maar appte ze me gewoon: ‘Zeg, ik ben vandaag zogenaamd met jou en Diny een dagje Bijenkorf doen’ of: ‘Als Peet belt, niet opnemen – ik heb gezegd dat we samen naar de sauna zijn.’ Ik kon niet eens zeggen dat ik dat niet wilde, want ze had het Peet al verteld. Met als gevolg dat ik dan de hele middag thuis moest blijven en amper boodschappen durfde te doen, uit angst dat ik Peet in de supermarkt zou tegenkomen. Ook baalde ik dat zij weer een spannende avond of middag had, terwijl ik thuis zat en nooit iets met een man deed.”

Niet bewust willen verpesten

“Acht weken geleden was ik helemaal klaar met Annettes gedrag. Ik belde haar om te vragen of ze ’s avonds een borrel kwam halen voor de verjaardag van Bas, maar ze kon niet, omdat ze met haar minnaar op pad was. Toen brak er iets bij me. Ik werd ineens zo boos. Zij deed maar, leefde erop los en ik zag haar amper nog buiten het werk. Ik was alleen goed genoeg als back-up en vond dat ze maar eens goed op haar nummer moest worden gezet. Daarom belde ik Peet: had hij enig idee waar zijn vrouw uithing? Nee? ‘Kijk maar eens op Annettes Facebook-pagina en in haar vriendenlijst bij Tom. En vergelijk zijn posts met die van Annette’, zei ik hem.

Peet reageerde een beetje afwijzend. ‘Joh, ik weet dat Annette veel vrienden heeft, dat kan geen kwaad.’ Daarop zei ik dat deze Tom anders was, een ex bovendien en dat er meer speelde dan vriendschap. ‘Check haar e-mails en telefoon, dan merk je het snel genoeg.’ Volgens mij is Peet dat meteen gaan doen, want niet lang daarna belde Annette mij hysterisch op. Peet had haar Facebookwachtwoord gekraakt en had daar alle chatgesprekken gevonden die ze met haar minnaar voerde. En die gesprekken logen er niet om. Toen zij thuiskwam, maakte hij vreselijk ruzie. Peet zei er helaas ook bij dat ik hem had gewaarschuwd. Iets wat hij had beloofd niet te doen…

Sindsdien is Annette woedend op mij. Ze heeft gebroken met haar minnaar en doet er nu alles aan om haar wankelende huwelijk te redden. Ik vind het heel erg dat ze boos op me is en ik mis haar ondanks alles toch heel erg in mijn leven. Ze was mijn enige, echte vriendin en ik heb nooit bewust onze vriendschap willen verpesten. In eerste instantie deed ik het om Peet te waarschuwen, omdat het zo’n aardige vent is en ik niet wilde dat hij werd besodemieterd. Ik ken immers het gevoel. Maar als ik heel eerlijk ben, deed ik het deels ook uit jaloezie en doet het me ergens stiekem wel goed dat Annette ook een keer met tegenslag te maken krijgt. Nu weet ze pas echt wat het is.”

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.