Home
Persoonlijke verhalen
Esmee: ‘Via Facebook ontdekte ik dat mijn man vreemdging’

Esmee: ‘Via Facebook ontdekte ik dat mijn man vreemdging’

12 januari 2024

Esmee (37) vermoedde dat haar man een affaire had. Ze maakte een nep-Facebook- account aan en probeerde zo achter de waarheid te komen. “Na maanden in het duister tasten had ik eindelijk keihard bewijs dat Tim vreemdging.”

Berichtje

Esmee: “Die bewuste donderdagmiddag, vier maanden geleden, was er weer een berichtje via Facebook van ‘mijn nieuwe vriendin’. We kenden elkaar nu drie maanden en stapje voor stapje had ik haar vertrouwen gewonnen. Ik had opmerkingen gemaakt over onze gezamenlijke interesses − die er in werkelijkheid amper waren, maar door haar lijstje favorieten op Facebook wist ik onder meer dat ze trouw naar Goede Tijden, Slechte Tijden keek en dol was op paarden. Ook had ik wat persoonlijke dingen over mezelf verteld, dingen die niet klopten maar openhartig klonken. Ik ben slim genoeg om te weten dat dit een ander ook uitnodigt tot openheid. En ja, die donderdag kreeg ik het antwoord dat ik zocht. Mijn vermoedens werden bevestigd, en hoe… Gek genoeg voelde ik alleen maar opluchting. Na maanden in het duister tasten had ik nu keihard bewijs: mijn man Tim had een affaire. Met de vrouw met wie ik stiekem − onder een valse naam en met een fake Facebookaccount dat ik speciaal had aangemaakt − contact had gelegd.”

Veel liefde

“Dertien jaar zijn we al samen, Tim en ik. Al die tijd ben ik nooit bang geweest dat hij me zou bedriegen. Toen ik hem leerde kennen, was hij namelijk net zelf bedonderd. Hij had zijn ex aangetroffen met zijn beste vriend, in hun vakantie- huisje. Al snel na onze ontmoeting, waarbij hij zich voordeed als man van de wereld, ontdekte ik het gekwetste jongetje in hem dat nog veel pijn had. Ook ik had mijn problemen. Zo wilde mijn moeder mij niet meer zien. Bij elkaar vonden we troost. Hij bood mij een schouder om op uit te huilen, en ik hem. En er was liefde tussen ons, veel liefde. Ik blijf erin geloven dat dit echt was, anders blijft er niets van me over.

Jarenlang hebben we het heel goed gehad. We kregen samen twee kinderen. Bij Tim en onze kinderen vond ik de warmte die ik thuis altijd had gemist. En door mij kreeg Tim opnieuw vertrouwen in de mensheid. We spraken af elkaar nooit opzettelijk te kwetsen: als er iets was, zouden we elkaar dat vertellen. Ook een verliefdheid op een ander was bespreekbaar. Alles beter dan liegen, bezwoeren we elkaar ieder jaar weer op onze trouwdag. Tim heeft ons pact op een schandalige manier verbroken. En het gekke is: intuïtief had ik het meteen in de gaten. Eind vorig jaar kreeg ik het idee dat hij afdreef. We praatten minder, hij was stil, teruggetrokken. Hij sportte altijd al, maar deed dat nu steeds fanatieker. Gezinsuitjes in de weekenden ging hij uit de weg. Hij zei dan dat hij moe was. Maar wanneer de kinderen en ik dan thuiskwamen na een middagje shoppen, bleek hij vaak toch de deur uit te zijn. ‘Een rondje hardlopen in het bos’, zei hij dan bij terugkomst, gehuld in zijn sportkleding. Maar toen ik daar eens aan rook voordat ik het in de wasmachine deed, kon ik geen zweetgeur ontdekken. Als ik al wat rook, was dat eerder een onbekend parfumluchtje. Raar.”

Onderbuikgevoel

“Ik sprak er met Tim over, niet specifi ek over die frisse sportkleding, maar over mijn onbestemde gevoel dat er ‘iets’ aan de hand was. Maar volgens hem was er niets. Hij had het gewoon druk op zijn werk, dat was alles. Waar hij het dan zo druk mee had, zei hij er niet bij. Vroeger vertelde hij vaak over zijn werk – hij is accountant bij een groot bedrijf – maar nu zelden nog. Wel viel een paar keer de naam Jolanda, een collega met wie hij samenwerkte. Dezelfde naam zag ik opeens regelmatig op zijn Facebook opduiken. Zelf zat ik daar zelden op, tot ik háár ontdekte. Ze likete bijna al zijn posts en reageerde vaak met grapjes. Nu was Tim altijd al actief op Facebook en hij had daar veel vrienden. Ik had er nooit wat achter gezocht. Maar weer was er die intuïtie die me op onderzoek deed uitgaan. Jolanda bleek haar Facebookpagina op openbaar te hebben staan. Ik zag dat Tim ook vaak op haar berichtjes reageerde. Met smileys en knipoogjes. Soms stonden er zinnen die ik niet begreep, overduidelijk inside-grapjes tussen hen tweeën. Mijn onderbuikgevoel werd sterker. Het zou toch niet dat…? Nee… Onmogelijk! Misschien vond Tim haar leuk, dat kon, er zijn meer leuke vrouwen op de wereld dan alleen ik. Maar dat er tussen hen meer zou zijn dan vriendschap, dat bestond niet, dat zou Tim me nooit aandoen. Hij wist immers als geen ander hoe erg het is om bedrogen te worden. Dus ik probeerde mijn wantrouwen van me af te zetten en nam me voor niet zo vaak hun Facebook-pagina’s te bekijken.”

Leugens

“Tijdens een week vakantie naar een all-inclusivehotel in Turkije leek dat te lukken. Onze kinderen hadden het enorm naar hun zin, zij gingen hun eigen gang en Tim en ik hadden alle tijd voor elkaar. We vreeën die vakantie vaak en ik kwam thuis met het gevoel dat alles weer koek en ei was. Twee maanden wist ik dat gevoel vast te houden. Tot ik op Tims Facebook foto’s zag van een bedrijfsuitje. Ze waren gepost door een collega van hem, die Tim had getagd. Op álle foto’s waarop Tim stond, stond Jolanda ook. Werkelijk álle. Veel te dicht bij hem. Op één foto stonden ze samen, met hun armen om elkaar heen. Breed lachend, met een glas wijn. ‘De tortelduifjes van kantoor ;-)’ stond erbij. Mijn hart ging als een razende tekeer. Ik heb Tim ermee geconfronteerd. Ik zag hem schrikken. Hij had vast niet verwacht dat ik zijn tijdlijn zo goed in de gaten hield. Maar hij herstelde zich snel. Dit was een grapje, dat was toch meer dan duidelijk? Ja, hij en Jolanda konden goed met elkaar overweg, maar meer was er niet. Als er echt iets speelde, zouden ze dat toch nooit aan hun collega’s laten merken? En hallo: dan had hij dat toch allang aan mij verteld? Echt, die opmerking was dronkemanshumor, niets meer. Maar wat hij ook zei, ik geloofde hem niet. Er was iets in zijn houding. Iets in zijn ogen. Iets dat ik niet kende en dat me absoluut niet beviel. Tim loog tegen me. Glashard. Ik wist het gewoon zeker. Maar hoe kon ik dat bewijzen? Ik probeerde Tims laptop te kraken toen hij niet thuis was. Uren heb ik eraan besteed. Alle mogelijke wachtwoorden uitgeprobeerd. Niets. Ik kwam dus niet in zijn mail of Facebookaccount. Ik wilde zó graag zien of hij en Jolanda ook privéberichten uitwisselden.

Dan moest ik zijn telefoon te pakken zien te krijgen, besloot ik. Maar het was absurd hoe goed hij die bewaakte. En de twee keer dat ik de telefoon toch in handen kreeg, bleek hij geblokkeerd met een code.”

Smeuïge verhalen

“Het was een vriendin die me op het idee bracht. Ik had haar in vertrouwen genomen. Ik moest aanpappen met Jolanda, zei ze. Ze had het al helemaal uitgedacht. Stap 1: een fake Facebookaccount aanmaken. Daarbij zouden vrienden belangrijk zijn om het geloofwaardig te maken. Met een leuke foto, van een model uit Amerika bijvoorbeeld, zou dat niet zo moeilijk zijn. In het wilde weg mannen uitnodigen, die accepteerden me vast klakkeloos. Om vrouwelijke vrienden te verzamelen zou ik wat meer mijn best moeten doen, maar zeker bij vrouwen die met een doel op Facebook staan – bijvoorbeeld omdat ze een boek hebben geschreven, zich hard maken voor een stichting of een beroep hebben waarmee ze in the picture willen staan – zou het vast lukken. We gingen samen aan de slag en ze kreeg gelijk. Binnen een dag had ik 141 vrienden en leek mijn profi el prima te kloppen. Yasmijn heette ik daar, en ik was drie jaar jonger dan ik in het echt ben, en woonde zogenaamd in de woonplaats van mijn vriendin. En toen sloeg ik toe. Ik stuurde Jolanda een vriendschapsuitnodiging. En een bericht, dat ik graag Instanley Agelesscrèmes van haar wilde afnemen. Die verkocht zij namelijk, wist ik. Eerst hoorde ik haar helemaal uit over het product. Ik schreef zo aardig en joviaal mogelijk. Ze antwoordde netjes. Vervolgens liet ik de spullen naar mijn vriendin sturen. De crèmes uitproberen, dat deed ik eigenlijk niet, maar nog diezelfde avond stuurde ik haar een zogenaamd razend enthousiast bedankje. En ik begon intiemer contact te maken: ik vertelde haar tussen neus en lippen door dat ik net een nieuwe geliefde had en dat ik haar de volgende dag wel zou laten weten of haar product de avond extra succesvol had gemaakt. Ik eindigde met veel smileys en gooide er ook wat ‘xxx’-jes tegenaan. En jawel, ik had haar te pakken: ze reageerde met ‘Leuke avond, ik hoor het wel!’ en een knipoog-smiley. De volgende dag had Jolanda mij nota bene zelf al gemaild. ‘En, en, en?’ Een inkoppertje. Ik vertelde smeuïge verhalen en vroeg of ze zelf ook een vriend had. Ja, zei ze, maar dat zat ingewikkeld. Ik ging er niet op in, maar vertelde haar een aantal berichten later dat ook mijn situatie complex was. Mijn nieuwe geliefde was namelijk getrouwd… ‘Dat meen je niet’, schreef ze terug. ‘Die van mij ook!’ Ze vertelde me in geuren en kleuren hoe er al zeven maanden wat speelde tussen haar en een collega. Dat hij haar opzocht zo vaak als hij kon. Dat hij dan loog tegen zijn vrouw. En dat ze het ook weleens samen op kantoor deden. In de lift, wc, parkeergarage: overal. Ze noemde zijn naam. Jawel: Tim.”

Genoegdoening

“Ik had een val gezet en ze was er met open ogen ingelopen. Wat een kick! Maar mijn triomfantelijke gevoel bleef maar even. Toen begon ik kokhalzend te huilen. Ik besefte dat ik tot het laatste moment had gehoopt dat ik me vergist had. Maar nu kon ik er niet meer omheen. Mijn levensmaatje en de vader van mijn kinderen bedroog me al maanden. Volgens Jolanda gaf hij niets meer om mij en wilde hij met haar verder. Was het slechts een kwestie van tijd. Als antwoord heb ik haar onze trouwfoto gestuurd. Met slechts één zin erbij: ‘Dat zullen we nog weleens zien, of hij met jou verder wil.’ Ze heeft me onmiddellijk ontvriend. Drie kwartier later kwam Tim uit zijn werk, drie uur eerder dan normaal. Zij moet hem ingelicht hebben. Hij viel snikkend aan mijn voeten. Dat is nu vier maanden geleden. Tim zegt dat het alleen een spelletje was met Jolanda, dat het nooit zijn intentie was om onze relatie op te geven. Ik geloofde er niets van, maar toen hij meteen de volgende dag zijn ontslag indiende op zijn werk – om haar nooit meer te hoeven zien – en mij de codes van zijn laptop en telefoon gaf, kreeg ik hoop. Als we geen kinderen hadden gehad, had ik hem verlaten. Nu besloot ik hem een kans te geven: we zijn in relatietherapie gegaan. Ik zit nog vol wrok en weet niet of ik hem dit ooit kan vergeven. Maar omdat ik zie dat zijn spijt oprecht is, probeer ik het. En er is nóg een drijfveer. Als ik hem de deur uit zet, gaat hij vast naar Jolanda en dat gun ik haar niet. Zij is woedend over de manier waarop ik in haar privéleven ben geïnfiltreerd en ze is me nog steeds aan het stalken met boze berichten. Ik reageer nooit, ervaar alleen een gevoel van genoegdoening. Zij heeft hem niet gekregen, ík heb gewonnen.”

Tip van de redactie

Het fenomeen vreemdgaan of overspel is van alle tijden en gaat veelal gepaard met heftige emoties. Wat drijft de partner tot overspel? Wat zijn de motieven van de minnares? En wat is de reden dat de bedrogen echtgenote haar man toch niet kwijt wil en het overspel vergeeft? Hier kun je alles over lezen in De duivelsdriehoek van Carolien Roodvoets. Voor meer info klik op onderstaande button.