Deze zussen bieden houvast aan jonge gezinnen die een ouder verliezen
17 mei 2017
Nicky (32), Suzanne (31) en Femke (27) waren tieners toen hun moeder Els overleed aan borstkanker. Met Stichting Bretels bieden ze houvast aan jonge gezinnen die een ouder verliezen. “We willen laten zien dat het mogelijk is om het leven weer lief te hebben.”
Nicky (32), Suzanne (31) en Femke (27) waren tieners toen hun moeder Els overleed aan borstkanker. Met Stichting Bretels bieden ze houvast aan jonge gezinnen die een ouder verliezen. “We willen laten zien dat het mogelijk is om het leven weer lief te hebben.”
Suzanne: “De naam van onze stichting heeft twee betekenissen. Bretels zijn letterlijk een houvast, maar het is ook een verwijzing naar onze moeder, Els. Het leek ons mooi om haar een prominente plek te geven in de stichting, het is immers haar gedachtegoed dat we uitdragen.”
Femke: “Ze was er altijd voor anderen. Ze was lerares Frans en nog steeds komen we oud-leerlingen van haar tegen die vertellen hoeveel mooie herinneringen ze aan haar hebben. Het is fijn om te weten dat ze niet alleen voor ons, maar ook voor anderen zo veel heeft betekend. En we zijn blij dat we dat nu met z’n drieën kunnen voortzetten.”
Nicky: “Hoe wij nu in het leven staan, hebben we voor een groot deel aan haar te danken. Als zij de moed had opgegeven, had dat ons ook op een andere manier gevormd. Er zat ruim anderhalf jaar tussen het moment dat ze hoorde dat ze niet meer beter werd en haar overlijden. In die tijd bleef ze naar de mooie kanten van het leven kijken. Ze heeft haar schouders eronder gezet en elke kans gepakt. Dan stond ze na een chemo gewoon met een kaal hoofd weer voor de klas. En thuis draaide alles gewoon door: vakanties, verjaardagen, op kamers gaan. We moesten het niet in ons hoofd halen iets af te zeggen omdat zij zich ziek voelde. Ik geloof absoluut dat ze dankzij die positieve instelling van een levensverwachting van zes maanden het driedubbele heeft weten te maken.”
Tussen wal en schip
Nicky: “Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik in het leven iets voor anderen wil betekenen. Ik heb bijvoorbeeld vier jaar lang in een inloophuis voor mensen met kanker gewerkt, wat heel mooi was om te doen. Het viel me toen op dat jonge gezinnen waarin een ouder overlijdt of overleden is eigenlijk een beetje tussen wal en schip vielen. Als ze te maken hadden met kanker, konden ze in het inloophuis terecht. Maar gezinnen die iets anders meemaakten, hadden zo’n plek vaak niet. Omdat het een onderwerp is dat heel dicht bij me staat, wilde ik voor die doelgroep graag iets extra’s doen. Op vakantie in Peru ontmoette ik een vrouw die een sociale onderneming had opgericht: een stichting met een commercieel bedrijf ernaast. Op die manier kon ze zelfvoorzienend zijn en was ze niet afhankelijk van giften en subsidies. Dat idee sprak me zo aan dat ik meteen mijn zussen heb gebeld om een plan uit te denken.”
Suzanne: “Ik had op dat moment een parttimebaan en dus ruimte om er iets naast te doen. Femke woonde nog in Londen voor haar werk, maar vergaderde via Skype met ons mee. Ze is in augustus vorig jaar terugverhuisd naar Nederland, zodat ze meer tijd in Bretels kan steken. Op dit moment werken we nog steeds op vrijwillige basis voor de stichting, naast onze banen. Dit kost ons allemaal een à twee dagen per week. We ondersteunen gezinnen in de regio’s Haarlem, de Haarlemmermeer en de gemeenten van de Bollenstreek, maar we zien dat ook gezinnen daarbuiten ons weten te vinden. Uiteindelijk hopen we ooit landelijk bereik te krijgen.”
Lees het hele verhaal van de zussen in Vriendin 20.
