Placeholder

Cathalina werd slachtoffer van cyberpesten

‘Ik had voortdurend een onveilig gevoel.’

‘Ik had voortdurend een onveilig gevoel.’

Cathalina (20) was een jaar lang het mikpunt van heftige pesterijen op internet. Bijna ging ze eraan onderdoor. “Pas toen ik al mijn profielen op social media wiste en naar een andere school ging, kreeg ik rust en kon ik aan mezelf gaan werken.”

Misbruik 
Op dit moment heeft Cathalina, zoals ze het zelf noemt, weer een goed huwelijk met haar telefoon. “Dat was tot een paar jaar geleden wel anders: toen lagen we in scheiding.” Het was de tijd waarin Cathalina slachtoffer werd van cyberpesten. Tot haar vijftiende had Cathalina op school nooit problemen. “Ik had veel vrienden en vriendinnen en lag lekker in de klas. De groep mensen met wie ik optrok, vertrouwde ik. We waren behoorlijk hecht.” Thuis ging het echter een stuk minder goed met haar. Sinds haar elfde  werd Cathalina namelijk seksueel misbruikt. “Door iemand uit mijn directe omgeving die mij volledig in z’n greep hield met behoorlijk heftige en felle dreigementen. Hij bedreigde me zelfs met de dood. Ik was zo bang, dat ik het aan niemand durfde te vertellen – ook aan mijn ouders niet.”  

Enige oplossing  
Het aanhoudende misbruik zorgde ervoor dat Cathalina steeds depressiever werd. “Dat ging geleidelijk,  ik had het niet echt door. Er speelde zoiets heftigs in mijn leven, dat ik er geen heldere kijk meer op had. Mijn moeder vroeg wel regelmatig wat er toch met me aan de hand was, maar ik liet niks los. Ik heb meerdere keren op het punt gestaan het haar te vertellen, maar dan kwam er weer een dreigement van de dader. Op school was er ook een docent die wel doorhad dat er iets niet klopte. We hadden afgesproken eens per week even met elkaar te praten. Ik hoefde niets te zeggen, het mocht wel. Maar ook voor hem hield ik het misbruik verborgen.” Toen ze in de vierde van het gymnasium zat, wilde Cathalina een einde aan haar leven maken. “Ik was wanhopig, had daarvoor nooit echt over zelfmoord nagedacht, maar ineens zag ik dat als de oplossing voor mijn problemen. Het was op een vrijdag: die avond schreef ik aan mijn ouders, mijn zusje, mijn vrienden en vriendinnen een afscheidsbrief, waarin ik liet weten dat ik het leven niet meer zag zitten. Ik was tijdens het schrijven heel emotioneel. Ik vond het vreselijk dat ik iedereen zo veel pijn zou gaan doen, maar ik was zo depressief, dat zelfs dat me niet tegenhield.”

Roddels
Na de zomervakantie kwam Cathalina in een nieuwe klas terecht. Daar merkte ze al snel dat ze onderwerp van gesprek en roddels was. “Er werden allemaal rare verhalen en verzinsels over me verteld. Zo zou iemand mij hebben willen vermoorden: het werd gekker en gekker. Ik werd buitengesloten, niemand wilde met me omgaan. Dat ik het nog niet aankon om hele dagen naar school te gaan, maakte het er niet ­beter op. Terwijl ik een gevecht met mezelf leverde, naar ­psychologen ging en probeerde het verleden te verwerken, noemden mijn klasgenoten mij een aanstelster.”   

Ontzettend laf
Zoals bij iedere puber het geval is, speelde ook in het leven van Cathalina haar telefoon een belangrijke rol. Ze zat veel op social media. Via Twitter en Ask.fm (een ­internationale sociaal­netwerksite die in 2013 in opspraak kwam vanwege gevallen van cyberpesten, waarvan sommige leidden tot zelfmoord) kwamen voor het eerst vervelende berichten binnen. Er werden nepaccounts op Twitter aan­gemaakt om met Cathalina in contact te ­komen. “Ik werd er uitgescholden voor van alles en nog wat. Ik overdreef, werd gezegd, en het was mijn eigen schuld wat er gebeurd was. Er werd zelfs geschreven dat ik dood had moeten gaan. Dat mijn zelfmoordpoging een gemiste kans was. En alles gebeurde ­anoniem, ontzettend laf.”

Lees het hele verhaal in Vriendin 2