Wijze les

17 november 2014

Aangezien Angelique nog halve dagen werkt, was een bezoekje aan de bedrijfsarts te verwachten. Deze heeft een paar wijze woorden voor haar. Woorden waar ze ook echt iets aan heeft.

Aangezien Angelique nog halve dagen werkt, was een bezoekje aan de bedrijfsarts te verwachten. Deze heeft een paar wijze woorden voor haar. Woorden waar ze ook echt iets aan heeft.

Ik ben opgeroepen bij de arbo-arts. Ik werk op het moment, voor zover het gaat, halve dagen, zodat ik de middag kan gebruiken om te rusten. Dat is nodig, ook al wil ik het hardop nog steeds niet toegeven aan mijzelf. Maar zodra het middag wordt, ben ik moe, futloos en wil ik alleen maar slapen, om er vervolgens weer achter te komen dat ik niet in slaap kan vallen. Dus een trip naar de bedrijfsarts was te verwachten.

Van alle dagen van de week is dit de eerste in een hele lange tijd dat het regent, en dus staat er file. Maar gelukkig storm ik 2 minuten voor de afgesproken tijd de wachtkamer binnen. Niet lang daarna roept een oudere meneer in pak mij binnen. Het kantoortje is kaal en koud en de arbo arts voor mij begint direct op een zakelijke doch hoogdravende toon uit te leggen wat we gaan bespreken. Eerst komen er wat zakelijke vragen waarop ik antwoord moet geven. En dan komt hij met de vraag: "Waarom denkt u dat u ziek bent?" Ik verberg mijn ergernis en begin met het vertellen van mijn verhaal. Ik vertel hem over Kyra, over de behandelingen, over de ballen hoog in de lucht en hoe meer ik vertel, hoe meer de meneer tegenover mij ontdooit.

Wanneer ik klaar ben, vertelt hij mij dat ik een burn-out heb. Ik zit er niet tegenaan, ik zit er middenin. Al die tijd heb ik, volgens deze meneer, aan topsport gedaan. Onder pure hoogspanning heb ik alles aangepakt, zonder vragen te stellen. Zonder achterom te kijken. En nu zegt mijn lichaam dat het er klaar mee is. Hij complimenteert mij met mijn kracht en verzekert mij dat ik die snel weer zal hervinden. En voordat we afscheid nemen, kan hij het niet laten om een hele wijze regel op papier te zetten: Moet ik dat doen. Een regel waarbij je op alle woorden de klemtoon kan leggen, waardoor het steeds een andere betekenis heeft. Hij vertelt mij dat ik deze zin, naast het woordje 'ik', de komende tijd maar bij alles moet gaan gebruiken. Puur om dingen los te laten. En warempel: het werkt voor mij!

Volgende week is mijn eerste consult bij de psycholoog. Hopelijk heeft zij ook een aantal wijze woorden, waar ik daadwerkelijk iets mee kan.