Meike heeft een taalontwikkelingsstoornis
1 juni 2017
Meike (27) heeft een taalontwikkelingsstoornis (TOS): ze verwerkt informatie traag en heeft meer tijd dan een ander nodig om dingen te begrijpen. Ook komt ze moeilijk uit haar woorden. “Mijn stoornis heeft voor veel verdriet gezorgd, maar heeft me ook sterker gemaakt.”
Meike (27) heeft een taalontwikkelingsstoornis (TOS): ze verwerkt informatie traag en heeft meer tijd dan een ander nodig om dingen te begrijpen. Ook komt ze moeilijk uit haar woorden. “Mijn stoornis heeft voor veel verdriet gezorgd, maar heeft me ook sterker gemaakt.”
Meike: “Aan de buitenkant zie je niets aan me. Ik praat duidelijk, stap makkelijk op mensen af en maak snel contact. Maar zodra mensen dichterbij komen en ik meer moet communiceren, of als ik een taak moet uitvoeren, loop ik vast. Zo was ik een tijdje geleden op een congres, waar de hele zaal een opdracht moest maken. Na een korte uitleg ging iedereen om me heen snel aan de slag.
Ik niet, want ik begreep niet wat ik moest doen. Op zo’n moment moet ik me sterk maken en aan mijn buurman vragen: ‘Kun je het me nog een keer uitleggen?’ Dat heb ik wel geleerd, maar het blijft lastig om me zo kwetsbaar op te stellen.”
‘Soms lukt het me niet om een woord uit te spreken’
Erg frustrerend
“Een taalontwikkelingsstoornis (TOS) uit zich bij iedereen anders, maar wat mensen met deze stoornis gemeen hebben, is dat ze moeite hebben met het begrijpen en uiten van taal. Ze kunnen bijvoorbeeld dingen moeilijk verwoorden, praten langdradig of moeten lang zoeken naar hoe ze iets moeten zeggen. Ook emoties verwoorden is lastig, waardoor iemand met TOS snel
boos kan worden. De stoornis wordt vaak verward met een vorm van autisme, maar dat is het niet. Bij mij houdt TOS in dat ik een trage informatieverwerking heb. Daardoor heb ik meer tijd nodig om iets te kunnen begrijpen en te handelen. Mijn woordenschat is niet al te groot. En ik heb moeite om uit mijn woorden te komen: soms lukt het me niet een woord uit te spreken. Ook spreek ik woorden verkeerd uit. Ik vind het lastig om iets duidelijk te maken of mijn mening te uiten. Een op een gaat het meestal goed, maar niet in groepen, wanneer ik stress heb of als ik erg moe ben. Wat in mijn hoofd zit, komt er dan niet uit. Ik zeg dan niet zo veel, wat erg frustrerend is. Als ik in een drukke omgeving ben en ik moet dan ook nog praten, kan ik het moeilijk volgen. Dat kost me heel veel energie.”
Eenzame tijd
“Ik was vier jaar toen begon op te vallen dat ik anders was. Ik speelde op school bijna altijd alleen. Als kinderen iets vroegen, gaf ik geen antwoord. En als ik praatte, waren het zinnetjes van twee woorden. Ik kon niet volgen wat er gebeurde in de klas, waardoor ik me terugtrok in mijn eigen wereld. Op advies van de juf ben ik onderzocht. Toen bleek dat ik een stoornis heb bij het correct verwerken van informatie. Omdat ik vooral op sociaal gebied vastliep, ben ik naar een school voor speciaal onderwijs gegaan. Daar ging het beter. Ik maakte er vrienden en durfde me bij vertrouwde mensen te uiten. In groep zes ben ik teruggegaan naar de reguliere basisschool en ook dat ging goed: mijn overbuurmeisje zat bij me in de klas en zij trok me overal mee naartoe. Op de middelbare school begon ik tegen problemen aan te lopen. Ik deed vmbo op een grote school. De grote klassen, het grote aantal leraren en het feit dat ik elk jaar een andere klas had, hielpen niet. Met gym vond ik het moeilijk om alle spelregels te volgen. Spreekbeurten geven
vond ik verschrikkelijk.”
Lees het hele verhaal in Vriendin 22 en praat mee op het forum.
