Ellen is angstig na inbraak: ‘Volgens de onderzoekers hebben wij puur pech gehad’

20 december 2017

Iets meer dan een jaar geleden werd er bij Ellen (26) ingebroken. Haar hele huis werd overhoop gehaald, en ze is nog altijd angstig door wat er is gebeurd. ‘Ik denk elke dag: wie waren het? Wie hebben er in mijn huis gelopen en overal aangezeten?’

Iets meer dan een jaar geleden werd er bij Ellen (26) ingebroken. Haar hele huis werd overhoop gehaald, en ze is nog altijd angstig door wat er is gebeurd. ‘Ik denk elke dag: wie waren het? Wie hebben er in mijn huis gelopen en overal aangezeten?’

Ellen: “Mijn vriend en ik woonden nog niet zo lang in het huis toen het gebeurde. We hebben een portiekwoning, een oud stadshuis. Vanaf de stenen trap aan de straatkant kom je bij de voordeur, en vanaf daar ga je nog een trap op naar ons huis. Ik ben een bang type en niet graag alleen thuis. Maar mijn vriend is vaak weg, dus een paar dagen ervoor vroeg mijn moeder nog of ze moest blijven slapen. Ik vertelde haar: 'Mam, ik ben een volwassen vrouw, ik moet het zelf leren. Een paar dagen later lag mijn huis overhoop.'”

Een gevoel van angst
“Mijn vriend belde me die vrijdag op het werk, en dat doet hij alleen als er echt iets is. Een collega gaf me de telefoon en er bekroop me meteen gevoel van angst: hier klopt iets niet. Mijn vriend vertelde me dat hij slecht nieuws had. Er was ingebroken in ons huis, maar hij kon niet weg van zijn werk. Of ik kon gaan. Ons huis was toen vijf minuten van mijn werk vandaan, dus ik besloot er samen met een collega naartoe te gaan. Alleen durfde ik niet. Het ging om mijn eigen huis, maar toch vond ik het doodeng.” 

Alles was aangeraakt
“Toen ik aankwam, zat er al een agente op me te wachten. Ze gebaarde dat ik verder mocht komen, en zei: 'Probeer te beseffen dat het niet meer je eigen huis is, wees voorbereid.' Dat maakte me nog angstiger dan ik al was. De voordeur, die bestond uit oude panelen, was ingetrapt. Eenmaal in huis lag echt alles overhoop. De administratiekast was leeggehaald, alle elektronica weg, lades over de vloer, mijn portemonnee op de grond, contant geld en bijna al mijn sieraden weg, al mijn kleding uit de kasten en de kussensloop was van mijn bed gehaald om ook daar spullen in te doen. Echt alles hadden ze aangeraakt. En het ergste was nog: ik mocht zelf niks, want de volgende ochtend zou er forensisch onderzoek worden gedaan. Geen tandenborstel, geen kleding: ik mocht mijn eigen spullen niet aanraken of meenemen.” 
 

'Je moet je voorstellen dat er iemand je huis binnengaat met een koffertje, handschoenen en een pipet'
 

Deur ingetrapt
“Het forensisch onderzoek in ons huis gaf me een heel onnatuurlijk gevoel. Je moet je voorstellen dat er iemand je huis binnengaat met een koffertje, handschoenen en een pipet. Alles werd onderzocht en natuurlijk keken ze naar hoe het is gebeurd. Er bleken voetafdrukken op de onderkant van de deur te zitten. Er is afgezet vanaf het muurtje van ons portiek en op die manier is de deur ingetrapt. Ik stond totaal niet stil bij die deur, want ik vertrouwde erop dat die gewoon goed was. Kennelijk niet… We vroegen ons af hoe het was gebeurd, of er misschien een conflict was geweest met mijn vriend of mij. Maar volgens de onderzoekers hadden wij puur pech gehad, omdat wij de slechtste deur van het hele portiek hadden.”

Emotionele waarde
“De dagen en weken erna was ik ontzettend bang. Ik wilde eerder slapen dan mijn vriend, zodat ik niet alleen wakker zou zijn. Ik wilde niet alleen douchen als hij niet thuis was, want dan zou ik het niet horen als er opnieuw werd ingebroken. Ik maakte mezelf gek. En naast die angst vond ik het verschrikkelijk dat de spullen met emotionele waarde weg waren. Zo is er ook een horloge meegenomen dat mijn moeder me heeft gegeven nadat mijn ouders gingen scheiden. Ze verzamelde al haar geld om voor mijn 21e verjaardag dat horloge te kunnen kopen. Dat vind ik het ergst. Nog weken later kwamen we erachter dat er veel meer weg was dan dat we in eerste instantie dachten. In totaal bleek er 4000 euro te zijn gestolen.”

Stukken beter
“Nu, meer dan een jaar later, ben ik een echte control freak. Als ik de deur op slot doe, ga ik later weer terug en kijk ik of ik hem wel echt op slot heb gedaan. Ik had toen tenslotte ook zelf het huis afgesloten. Daar ben ik best wel onzeker in geworden. Gelukkig gaat het nu wel stukken beter dan een jaar geleden. Mijn vriend en ik hebben inmiddels een kindje en ik wil daarvoor mijn verantwoordelijkheid dragen, dus ga ik gewoon alleen douchen en krabbel ik langzaam op. Is de angst helemaal weg? Nee, zeker niet. Maar we hebben maatregelen genomen en het de inbrekers zo moeilijk mogelijk gemaakt. Omdat we er nog niet zo lang woonden, wilden we ook nog een hoop nieuwe spullen. Die hebben we snel na de inbraak gekocht, en dat geeft gelukkig een veel fijner gevoel.” 

*De naam van Ellen is vanwege privacyredenen gefingeerd

Je vindt tips en informatie over woninginbraken op de site van de campagne Maak het ze niet te makkelijk.